مستطیل سبز
پایان اولین نیم‌فصل تراکتور خصوصی
آشتی دوباره فوتبال‌دوستان تبریزی و آذربایجانی با سکوهای یادگار امام مهم‌ترین دستاورد انتقال تراکتور به بخش خصوصی بود
جهانبخش احمدیان| تبریز – خبرنگار:
تراکتورسازی و هوادارانش، نیم‌فصل پراسترس همراه با فراز و فرود غیرفوتبالی را در لیگ برتر هجدهم تجربه کردند، اما با نتایجی که «محمد تقوی» با این تیم گرفت، مجموعه این اتفاق‌ها رنگ باخت. حالا تراکتورسازان در ایستگاه پایانی نیم‌فصل اول و آغاز نقل و انتقالات زمستانی قرار دارند.
آنها در هفته پانزدهم لیگ برتر فوتبال کشور میزبان فولاد خوزستان در استادیوم یادگار امام تبریز خواهند بود. دیداری که کسب 3 امتیاز آن برای تقوی و سرخپوشان از نان شب واجب‌تر است تا آنها را در کورس بالانشینان نگه دارد. تراکتورسازی در دیدار هفته گذشته مقابل پارس جنوبی جم به شکست‌ناپذیری «مهدی تارتار» و شاگردانش در 3 دیدار گذشته پایان دادند و با تک‌گل «مهدی مهدی‌پور» 3 امتیاز شیرین خارج از خانه را به حساب خود واریز کردند. 4 امتیاز از 2 بازی در خانه حریفان، نتیجه قابل قبولی برای هواداران تراکتور است، هر چند اگر اشتباهات داوری نبود، حداکثر امتیاز این بازی‌ها نصیب سرخ‌های تبریز می‌شد. به بهانه آخرین دیدار سرخپوشان مقابل فولاد و تعطیلی 2 ماهه لیگ برتر، نگاهی هر چند کوتاه به اتفاقات این نیم‌فصل داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
خصوصی‌سازی، برگ برنده تراکتوریها
اردیبهشت سال جاری بود که فرمانده سپاه عاشورا خبر از واگذاری امتیاز مالکیت تراکتورسازی به بخش خصوصی را داد. محتمل‌ترین گزینه برای این انتقال «محمدرضا زنوزی مطلق» بود. فردی که تجربه حضور و فعالیت به عنوان بخش خصوصی در فوتبال کشور را داشت. هفته‌‌ها گذشت و حدس و گمان تبریزی‌‌ها به حقیقت پیوست.
امتیاز تراکتور طی یک فرایند طولانی‌مدت به مالکیت زنوزی درآمد. هر چند شرایط واگذاری باشگاه، فارغ از بحث قیمت و اهلیت زنوزی، هیچگاه منتشر نشد، اما آنچه همگان منتظر آن بودند اتفاق افتاد و صددرصد مالکیت باشگاه به نام زنوزی درآمد. البته هنوز هم نشانه‌هایی از حضور سهامدار دیگری به‌جز زنوزی در باشگاه دیده می‌شود، همچون حضور کادر مدیریتی و اجرایی سابق و حتی اسپانسر تیم، ولی نگاه خوشبینانه تی‌تی‌‌ها حکایت از انتقال صددر‌صدی این امتیاز دارد. با تمام این تفاسیر اما تراکتوریها مالکیت خصوصی این تیم را برگ برنده‌ای در رقابت‌های فوتبالی کشور می‌دانند که در مقابل فوتبال دولتی و بودجه‌های هنگفت آنها، قد علم خواهد کرد.
آشتی تی‌تی‌‌ها با ورزشگاه یادگار امام
شاید بیراه نباشد بگوییم که مهم‌ترین دستاورد فوتبال منطقه آذربایجان از فرایند انتقال مالکیت تراکتور به بخش خصوصی، آشتی دوباره فوتبال‌دوستان تبریزی و آذربایجانی‌ها با این تیم و سکوهای یادگار امام (ره) بود. طبقه دوم این ورزشگاه چند سالی می‌شد که رنگ تماشاگر ندیده بود، اما در دیدارهای خانگی این تیم، مخصوصا بازی با ذوب‌آهن، خاطرات اولین سال‌های حضور مجدد تراکتور در لیگ برتر زنده شد. در این دیدار ۷۰ هزار هوادار از ساعات ابتدایی بازی ورزشگاه را پر کردند. سرخپوشان در این دیدار نتیجه خوبی کسب کردند و 4 بر یک از سد حریف اصفهانی گذشتند.
طرحی نو در تراکتور
مالک جدید باشگاه تراکتور در اولین نشست رسانه‌ای، به تشریح افکار و ایده‌های خود درباره تراکتور خصوصی پرداخت. برنامه‌های بلند‌مدتی که شامل ایجاد هلدینگ تراکتور، برندسازی، توجه به زیرساخت‌های ورزشی، فوتبال پایه و تیمداری در دیگر رشته‌های ورزشی همچون والیبال و بسکتبال و... می‌شد. زنوزی همچنین تنها سالار فوتبال آذربایجان را تراکتور معرفی کرده و خط بطلان بر تمامی سالارهای پیشین همچون بازیکن سالاری و مربی سالاری کشید. همچنین عدم رضایت هواداران از بازیکنان سابق به همراه جو جدید تراکتورسالاری موجب شد که، اعتراضی در پی جدایی بازیکنان تیم به وجود نیاید. هر چند در جریان جدایی «مهدی کیانی» کاپیتان سابق این تیم که ابتدای فصل به سپاهان پیوست، شیطنت‌هایی از سوی برخی افراد شکل گرفت که این جدایی را سرعت بخشید. البته گذر زمان مشخص خواهد کرد که مالک تراکتور تا چه اندازه می‌تواند رویاهای خود را درباره وعده‌هایی که ابتدای فصل داده است رنگ واقعیت ببخشد.
بمب‌هایی که دیر ترکید
فصل نقل و انتقالات برای تراکتور در حالی شروع شد که بازیکنان این تیم یکی پس از دیگری جدا می‌شدند. به جز یکی 2 نفر از بازیکنان بزرگسال و چند سرباز، تمام بازیکنانی که سال‌ها سابقه حضور در این تیم را داشتند، تراکتور را به مقصد تیم‌های دیگر ترک کردند.
با نظر «رضا مهاجری» و مشاوره «رسول خطیبی»، چند بازیکن معمولی در خط دفاعی جذب تیم شد که این عملکرد ضعیف نتوانست رضایت هواداران را جلب کند و صدای اعتراض آنها در فضای مجازی و تمرینات تیم بلند شد. تنها واکنش باشگاه به این اعتراضات دعوت به صبر و عدم نگرانی از یک‌سو و مذاکرات با خیال آسوده و به دور از چشم رقیبان از سوی دیگر بود. جذب سرمربی صاحب‌نامی چون جان توشاک ولزی، اندکی از نگرانی هواداران کاست. اما وضعیت جسمی این سرمربی و بازیکنانی که جذب نشده بودند، همچنان دغدغه هواداران بود. نوبت به بمب‌افکنی زنوزی و تراکتور رسید، 2 بازیکن درجه یک اروپایی جذب تیم شدند که نوشدارویی پس از مرگ سهراب بود. جذب دیرهنگام آنها و آغاز مسابقات موجب از دست رفتن امتیازات چند هفته اول لیگ شد. حضور کاپیتان‌های تیم‌ملی در تبریز، جذب اولین بازیکن ژاپنی در لیگ برتر ایران و حضور تقوی به عنوان آنالیزور متبحر در کنار جان توشاک، حسن ختام نقل و انتقالات نیم‌فصل اول لیگ در این تیم بود.
حلقه مفقوده‌ای به نام ثبات
مهم‌ترین مساله‌ای که تراکتور در چند سال اخیر با آن دست به گریبان بوده است، مقوله‌ای به نام ثبات است که حتی با انتقال مالکیت جدید نیز حل‌نشده باقی مانده است. ثبات مدیریتی و ثبات تیمی، بیشترین ضربه را به تراکتور در این سال‌ها زده است که با توجه به شواهد و قراین، به قوت خود باقی است. انتخاب مدیرعامل جدید یعنی «صادق درودگر» و استعفای بدون دلیل او، انتصاب اولین مدیر رسانه‌ای تبریزی از سوی درودگر و برکناری‌اش از سوی مدیرعامل جدید و انتصاب فردی دیگر، نشان از بی‌ثباتی مدیریتی در تراکتور دارد.
به این مورد باید ثبات تیمی را هم اضافه کرد. خانه‌تکانی اساسی تراکتور و جذب بازیکنان جدید، امسال هم تراکتور را از ثبات تیمی چندساله محروم ساخت. خروج 60 تا 70 درصدی بازیکنان قدیمی تیم و ورودی‌هایی که تا هفته‌‌ها لنگ هماهنگی بودند، ضعیف‌ترین شروع لیگ را برای تراکتور به ارمغان آورد. خارجی‌های تراکتور از توشاک گرفته تا هری فوستر و این اواخر هم 2 گلزن خارجی تیم، یعنی استوکس و اروین که رفتند و به بهانه‌هایی چون افسردگی، مشکلات خانوادگی و... نیامدند، پایه‌های ثبات تیمی در تراکتور را همچنان لرزان نگه داشته است. البته بازگشت به شعار تراکتورسالاری و وعده خرید مهاجمانی بهتر از این 2 نفر و تراکتور کهکشانی در فصل آینده، تنها واکنش باشگاه به این اتفاقات است که علاج واقعه نیست و باید در تنظیم قرارداد، جذب بازیکن، مدیر و... آینده‌نگری داشته و موجبات ثبات تیمی و مدیریتی باشگاه را که لازمه موفقیت آن است، فراهم کرد.
تراکتور در نقل و انتقالات زمستانی تقویت می‌شود
تراکتورسازی با برگزاری دیدارش با فولاد خوزستان در هفته پانزدهم و پس از آن تعطیلی 2 ماهه لیگ، در نقل و انتقالات زمستانی فرصت خوبی برای تجدید قوا و احتمالا تقویت نقاط ضعفش خواهد داشت. با وجود اعلام تقوی مبنی بر عدم نیاز به جذب بازیکن و این‌که تنها یک بازیکن جذب این تیم خواهد شد، با نگاهی به نیمکت و خطوط تیمی تراکتور متوجه نیاز به چند بازیکن می‌شویم. دروازه‌بان مطمئنی که انگیزه و رقابت برای حراست از دروازه تراکتور را بالا ببرد، یک هافبک دفاعی قهار که پروسه انتقال توپ از خط دفاع به به خط میانی تیم را تسهیل کند و مهاجمی شش‌دانگ و چارچوب‌شناس که زحمات کل تیم را به سرانجام برساند. جذب چنین بازیکنانی مطمئنا شانس تقوی و تراکتور را برای قهرمانی در لیگ برتر بیشتر خواهد کرد.
