جنایت علیه لطافت

عیسی محمدی

طی دهه‌ها و یکی دو سده اخیر، حقوق بنیادین بشر و بحث‌های مرتبط با آن شکل گرفته است و براساس همین حقوق بنیادین بشر، ضعف‌های موجود در زنان و گروه‌های اجتماعی دیگر نیز مورد توجه قرار گرفته و به پشتوانه قوای قهریه دستگاه‌های قضا، امنیتی و نهادهای مدنی، سعی شده است از خشونت علیه آنها جلوگیری شود. حالا اینکه چقدر این رویه موفق بوده ، باقی دوستان در مطالب دیگر همین پرونده درباره‌اش گپ خواهند زد. اما می‌توان دید و ادعا کرد که هنوز هم خشونت علیه زنان در جوامع مختلف و از جمله در ایران، وجود داشته و دارد. این مطلب، فرصتی است تا چند نمونه از خشونت‌های خبرساز علیه زنان، طی یک دهه اخیر را بررسی کنیم؛ خشونت‌هایی که البته فراوان‌تر از حد یک مطلب کوتاه و محدود هستند.

اسیدپاشی نافرجام اصفهان

در مهرماه سال 1393 بود که در اصفهان اتفاق افتاد؛ ماجرای دنباله‌دار اسیدپاشی روی زنان و دختران جوان. این زنان و دختران جوان، پشت فرمان اتومبیل خود بودند و توسط دو موتورسوار، مورد حمله اسیدی قرار گرفتند. آمار این اسیدپاشی‌ها به‌طور رسمی 4مورد اعلام شد. در پی این اسیدپاشی‌ها، ناامنی روانی در فضای اجتماعی اصفهان و حتی شهرهایی چون تهران اتفاق افتاد. نیروهای امنیتی تلاش زیادی کردند تا سرنخ‌هایی از این حوادث دنباله‌دار به‌دست بیاورند؛ خاصه اینکه تحت فشار شدید رسانه‌ها و افکار عمومی هم بودند. اما اسیدپاشان هیچ‌گاه پیدا نشدند و دیه این 4تن، از صندوق دیه بیت‌المال پرداخت و بدین‌ترتیب یکی از جنجالی‌ترین پرونده‌های خشونت علیه زنان بسته شد.

مرد درفشی که از زنان متنفر بود

یکی از موردهای جدید خشونت علیه زنان را باید در حمله مرد ناشناس درفش به‌دست مشاهده کرد که تازگی‌ها اتفاق افتاده است. این مرد موتورسوار، همین مهرماه امسال، درحالی‌که کلاه‌کاسکتی به سر گذاشته بود، تنها طی 2ساعت، 15دختر و زن جوان را در شرق تهران با ضربات درفش مجروح کرد. متهم بعد از مجروح‌کردن زنان و دختران، با موتورسیکلتش فرار کرد. مجروح‌شدگان نیز مابین 17تا 41ساله بودند که در حد فاصل سلیمانیه تا افسریه، مورد حمله این موتورسوار قرار گرفته بودند. قربانیان این حادثه در ابتدا تصور می‌کردند که مجرم قصد کیف‌قاپی دارد، اما او با مجروح‌کردن پایین‌تنه این زنان و دختران، متواری شده بود. سرانجام فرد لاغراندام و 41ساله‌ای که این حمله‌ها را انجام داده بود، دستگیر و مشخص شد که دلیل این کارش، نفرت از زنان بوده است.

مردی که 3 بار زنش را زیر گرفت

در همین مهرماه گذشته بود که خبری کوتاه روی خروجی خبرگزاری‌ها رفت و مثل بمب صدا کرد. خبر این بود که مردی، وقتی که همسرش از او مهریه‌اش را مطالبه کرده بود، عصبانی شده و اقدام به کشتن وی کرده است. البته خود قتل نبود که باعث خبرسازشدن این حادثه شد، نحوه قتل بود که به‌شدت خبرساز شد. این مرد در ابتدا با ماشین خود، ضربه‌ای به همسرش وارد کرد. وقتی که همسرش نقش بر زمین شد، با ماشین بازگشته و 3 بار از روی او رد شده بود. به گفته منابع خبری، این حادثه در روستای «سرهنگ» واقع در بخش رخ تربت‌حیدریه اتفاق افتاد. ظاهراً مقتوله، بابت به اجرا گذاشتن مهریه خود، زمین و دیگر اموال همسرش را مطالبه کرده بود. مسئولان محلی نیز در آن تاریخ گفتند که چون این خبر تبعات روانی، اجتماعی دارد، از دادن اطلاعات بیشتر خودداری می‌کنند. البته بعدتر، اشاره شد که این حادثه به‌دلیل مهریه نبوده و مهریه این خانم قبلاً پرداخته شده بود و ظاهراً مشاجره‌ای اتفاق افتاد و مرد عصبانی شد و اقدام به این جنایت کرده است. هر چه بود حادثه، حادثه‌ای دلخراش بود که به‌شدت دست به‌دست چرخید تا نمونه‌ای از خشونت علیه زنان باشد.

فیلم مردی که زنش را کشت

فیلم تکان‌دهنده بود؛ فیلمی کاملاً سرد و کاملاً تکان‌دهنده. مردی در اسلامشهر همسرش را کشته بود و از عابران می‌خواست که به مادرش که در مقابل دادگاه حضور داشت، زنگ بزنند و به او اطلاع بدهند که عروسش را کشته است. ظاهراً مادرش به دادگاه آمده بود تا شاهد طلاق پسر و عروسش باشد. این کلیپ کوتاه، به قدری غافلگیرکننده و وحشتناک بود که به سرعت برق و باد در فضای مجازی دست به‌دست چرخید تا یکی از معروف‌ترین همسرکشی‌های سال‌های اخیر را به صدر اخبار ببرد. «نازی خیلی دوست‌ات داشتم ولی خودت کردی»؛ دیالوگ مرد قاتل است که تصویرش در این کلیپ مشاهده می‌شود. البته قاتل 2 روز بعد خودش را معرفی می‌کند.

قتل‌های‌ سریالی زنان در شمال کشور

در تاریخ جنایی معاصر ما، البته قتل‌های زنجیره‌ای مختلفی اتفاق افتاده‌ است. اما یکی از تازه‌ترین قتل‌های زنجیره‌ای، مربوط به قتل زنان شمالی است که از سال 87 آغاز شده و تا سال 95 ادامه داشته است. قاتل طی این مدت،8زن را از طریق تلگرام یا بهانه مسافربری، شکار کرده و به مخفیگاه خود می‌برد. تا وقتی که قاتل دستگیر نشده بود، معمای این قتل‌های زنجیره‌ای، به‌شدت ذهن پلیس و مردم را مشغول کرده و باعث ایجاد ناامنی روانی شده بود. بعدها قاتل دستگیر شد و او را سر صحنه جرم‌هایی که کرده بود، بردند تا اقدام به بازسازی صحنه‌های جرم کند. ظاهراً یکی از جسدها هنوز کشف نشده است.  البته قاتل تصور نمی‌کرده که روزی لو برود و با خیال راحت کارش را ادامه می‌داد و اقدام به کشتن و مثله‌کردن قربانیان خود می‌کرد.