بنبستشکنی کرباسیان
مسعود کرباسیان، وزیر سابق اقتصاد و مدیرعامل جدید شرکت ملی نفت برخلاف دیگر مدیران سابق و اسبق این شرکت مهم، البته رسانه را میشناسد و بر اهمیت آن واقف است. به همین سبب در همین 2روز گذشته به گفتوگو با خبرنگاران روی خوش نشان داده و امید میرود که مغلوب سیاست رسمی وزارت نفت مبنی بر بستن درها و تصمیمگیری در اتاقهای پرده کشیده نشود و با مردم صادقانه سخن بگوید. سیاستی که تا اندازه زیادی، وزیر نفت هم به آن اهمیت میدهد اما بهنظر دیگر مدیران نفتی با رسانه و افکار عمومی بیگانه هستند. کرباسیان پس از ماموریت ناتمام در وزارت اقتصاد نشان داده که دنبال تحول در ساختارهای بوروکراسی است و زیاد با تصمیمگیری در فضای بسته موافق نیست. حالا او به گفته خودش دست یاری به سمت نفتیها دراز کرده و امیدوار است بنبستها را بشکند. مردی از جنس عملگرایی که خواسته یا ناخواسته در نیمه راه وزارت را از دست داد و حالا مدیرعامل شرکت ملی نفت شده که عمدتا کارفرمای حاکمیت در پروژههای نفت و گاز است و فرصتی فراهم شده تا در عرصهای متفاوت با مسئولیتهای گذشته خویش، متفاوتتر ظاهر شود. نکته مهمی که مسعود کرباسیان باید به آن توجه کند و در راه گذشتگان قدم برندارد، اینکه عملیاتی کردن بسیاری از برنامهها بدون رسانهها و همراهی جامعه بزرگ نفتیها و البته اقناع افکار عمومی شدنی نیست و در این شرایط که تحریمها علیه صنعت نفت ایران دوباره شکل گرفته، شکست تحریمها بدون رسانه و افکار عمومی، پرهزینه و سخت خواهد بود.
البته بیم آن میرود در ادامه مسیر سیاستهای رسانهای حاکم بر وزارت نفت و شرکت ملی نفت، کرباسیان را از مدیری رسانهشناس به رسانهگریز تبدیل کند و درها را ببندند که خطای بزرگی خواهد بود و به وقت روز مبادا متوجه خواهد شد که خاموش کردن چراغ و پاک کردن صورتمسئله بهمعنای روشنایی و حل معماها نخواهد بود. آینده نشان میدهد که کرباسیان تا چه اندازه در ادامه مسئولیت خویش موفق خواهد بود اما او به تجربه ثابت کرده که مردی تکنوکرات و عملگراست تا نظریهپرداز و سیاستگذار و مردان تکنوکرات و عملگرا نیازمند رسانهها و اقناع افکار عمومی هستند.