فقط بازی نیست

محمدتقی حاجی موسی

بعضی‌ها فقط خوره هستند؛ یعنی مدام در حال بازی کردن هستند اما آخرش به هیچ جا نمی‌رسند؛ مثل کسی که دور خودش می‌چرخد و آخرش می‌فهمد که الکی این همه انرژی تلف کرده. یک عده اما هستند که بازی خور حرفه‌ای هستند. اینها وقتشان را پای هر بازی و گیمی هدر نمی‌دهند و دنبال کار تخصصی هستند؛ برایش وقت می‌گذارند، تمرین می‌کنند و در نهایت به پول می‌رسند. مهران محمدعلیزاده، نفر دوم فیفا در لیگ بازی‌های رایانه‌ای کشور در سال گذشته، یکی از این افراد است؛ یک بازی‌خور حرفه‌ای که فوتبال را از مسی و رونالدو هم بهتر بازی می‌کند.

مهران 25ساله تا‌کنون توانسته مقام‌های زیادی در کشور به‌دست آورد. او در کرج زندگی می‌کند و دانشجوی رشته نرم‌افزار است و می‌گوید از سال 92به‌طور جدی بازی‌های رایانه‌ای به‌ویژه فوتبال را دنبال می‌کند و از سال 93مقام آورده است. مهران تا امروز 15مقام کشوری دارد که آخرینش مقام دومی کشور در لیگ بازی‌های رایانه‌ای 96است؛ «از زمانی که بازی‌های کامپیوتری را شروع کردم حس دیگری داشتم. به این بازی‌ها بسیار علاقه دارم و از همان زمانی که میکرو بازی می‌کردم و بعد کنسول پلی‌استیشن یک را خریدم و سپس 2 ،3 و 4 را تهیه کردم با عشق بازی‌ها را انجام می‌دهم. با وجود آنکه بازی‌های دیگر را هم انجام می‌دهم اما به‌طور خاص توانسته‌ام در مسابقات فوتبال موفق عمل کنم.» مهران می‌گوید بعضی شهرها مثل اصفهان، تهران، کرج و شیراز تیم‌هایی دارند که بازیکن‌هایشان بسیار قوی هستند. پیوستن به این تیم‌ها خیلی هم ساده نیست و باید از مراحل مختلفی عبور کرد؛ «بسیاری از بازیکن‌ها هم تمام تلاش خود را می‌کنند تا سطح بازی‌هایشان به حدی برسد که بتوانند در این تیم‌ها جایی داشته باشند. چون بازیکن‌های این تیم‌ها توانایی‌ها، شگردها و قلق‌هایی دارند که آنها را قدرتمند کرده و می‌توانند این توانایی‌های خود را به دیگران هم یاد دهند. برای همین سطح بازیکن‌های ایران بسیار بالاست و واقعا در جهان حرفی برای گفتن دارند. در نهایت کسی که بخواهد در این بازی‌ها موفق شود نمی‌تواند به تنهایی و بازی کردن و تمرین کردن در خانه پیش برود و فردی بالا آمدن بسیار دشوار است.» آقای فیفاباز قبلا وقتی دانش‌آموز بوده به فوتبال واقعی هم علاقه داشته و بازی می‌کرده. اما بعدا فهمیده نمی‌تواند در مستطیل سبز به موفقیت خاصی برسد برای همین به پشت کنسول مهاجرت کرده است. حالا تقویم زندگی مهران با زمان انتشار نسخه‌های جدید فیفا منطبق است؛ «معمولا مهر‌ماه هر سال فیفا به بازار می‌آید و برای آنکه بازی را یاد بگیریم باید بسیار آن را بازی کنیم. به‌طوری که روزی 4-3ساعت بازی می‌کنم. اما یک مقدار که می‌گذرد بازی به تکرار می‌رسد و شاید ماه‌های آخر ماهی یک ساعت هم بازی نکنم. اما نزدیک به روزهای مسابقه زیاد بازی می‌کنم تا دستم گرم شود. برای همین زمان بازی کردن‌هایم به هفته‌ای 12-10ساعت و حتی بیشتر هم می‌رسد.» این علاقه به بازی کردن تا جایی پیش رفته که یکی از شروط ازدواج او است؛ هر چند می‌گوید معتاد نیست؛ «‌نمی‌توانم بگویم معتاد این بازی هستم. شاید اگر ازدواج کنم هم بازی کنم! اما اگر بخواهم بازی را رها کنم اذیت نمی‌شوم و نمی‌گویم نمی‌توانم.» غیر از سرگرمی اما مهران به فکر کسب درآمد از بازی کردن است. با وجود این ظاهرا هنوز در ایران نمی شود به درآمد بالایی دست پیدا کرد؛ «در ایران این نگاه وجود دارد که بازی با کنسول پلی‌استیشن، یک کار سرگرم‌کننده است و هیچ ارزش دیگری ندارد. درصورتی که این بازی در جهان یک ورزش به‌حساب می‌آید و اصلا یک شغل است. برای همین در مسابقات جهانی درآمدهای میلیون دلاری به‌دست می‌آید؛ مثلا کسی که در هر مسابقات جهانی مقام اول بیاورد می‌تواند ماهی 100هزار یورو درآمد داشته باشد. بسیاری از بازیکن‌های قوی در تیم‌های معتبر اروپایی فوتبال دنیا عضو هستند و اصلا خود این تیم‌ها بازیکن‌ها را جذب می‌کنند و مانند بازیکن‌های حرفه‌ای فوتبال به آنها هفتگی حقوق می‌دهند. برای همین در دنیا مانند یک شغل به این حرفه نگاه می‌شود. در ایران فعلا جا نیفتاده؛ اما شرایط حال را می‌بینم و امیدوار هستم که با گذر زمان این پدیده در کشور ما هم جا بیفتد.»