قدردانی از بزرگان در یک شب سینمایی
شامگاه جمعه آیین بزرگداشت بیستمین جشن خانه سینما در ایوان شمس در حالی برگزار شد که این جشن تحتتأثیر درگذشت عزتالله انتظامی و سید ضیاءالدین دری قرار گرفت.
به گزارش همشهری، شروع این مراسم با پخش تصاویری از زندهیادان انتظامی و دری همراه بود و در ادامه علی نصیریان، دبیر جشن خانه سینما روی سن حاضر شد. نصیریان با بیان این مطلب که هیچ وقت نمیتوانم باور کنم چنین شور و استعداد و شوخطبعی خاموش شده باشد، به بزرگداشت مهرجویی اشاره کرد و گفت: «خیلی شرایط جشن نداریم اما زندگی همین است. وقتی شنیدم قرار است از داریوش مهرجویی تقدیر شود بسیار خوشحال شدم و اهل تعارفهای کلیشهای نیستم، چرا که فکر میکنم اسم او تمام ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی و ... را دارد و احتیاجی به زیرنویس ندارد.» نصیریان در ادامه به سالی اشاره کرد که غلامحسین ساعدی، داریوش مهرجویی را پشت صحنه نمایش «آی با کلاه آی بیکلاه» آورده بود و همانجا گفته شد سناریوی «گاو» در حال نوشتن است.
او ادامه داد: «ما به کمک آقای مهرجویی با سینما آشنا شدیم، او در همان اداره تئاتر برای ما تمرین گذاشت و آن گروه کارش را در سینما از آقای مهرجویی یاد گرفت.» او تأکید کرد: «مهرجویی یکی از پایههای سینمای جدید ایران است. افتخار میکنم به گاو، هالو، دایره مینا و آقای پستچی. دوست داشتم در تریبونی اینها را اعتراف کنم و فکر میکنم وجدان آقای انتظامی هم از حرفهایم راضی است.» نصیریان پس از این صحبتها خطاب به مهرجویی تأکید کرد: «هیچ توقعی از شما ندارم» و این جمله خنده مهرجویی را بهدنبال داشت. مهرجویی پس از تشویق طولانی حضار و تشکر ویژه از علی نصیریان گفت: «بازنگری از سینمای گذشته بهویژه در این بلوای فقر کیفیتی، کار درستی است و ممنونم که این برنامه را یک هفته بهخاطر درگذشت عزتالله انتظامی به تأخیر انداختید چون گوهر ارزشمندی را از دست دادیم.» بعد از قدردانی از مهرجویی، نصیریان در ادامه به فعالیتها و نقش داریوش اسدزاده در تئاتر اشاره کرد و درباره سیدمهدی شجاعی و ابوالحسن تهامینژاد نیز سخنانی تمجیدآمیز مطرح کرد. داریوش اسدزاده هنرمند دیگری است که بزرگداشتش برگزار شد. در این بخش همایون ارشادی از این بازیگر قدیمی گفت و علی دهکردی هم پیامی را برای تقدیری ویژه از طرف انجمن بازیگران خانه سینما خطاب به داریوش اسدزاده قرائت کرد. در بخش دیگر مراسم، ابوالحسن تهامینژاد قدردانی شد و برادرش محمد تهامینژاد از برادرش سخن گفت. او گفت: «برایم باعث افتخار است که در بزرگداشت برادرم حضور دارم و زمانی را به یاد دارم که یک روز اتاقمان پر از کتاب سینما و تئاتر شد و من کم کم با سینما آشنا شدم. برادرم از دهه ۴۰ تشخصی به امر صدا در سینما بخشید.»
آخرین قدردانی این مراسم به سیدمهدی شجاعی اختصاص داشت. احمد مسجدجامعی و مجید مجیدی درباره فعالیتهای شجاعی سخن گفتند. کمال تبریزی هم نوشتاری را از سوی رئیس دولت اصلاحات برای سیدمهدی شجاعی قرائت کرد. شجاعی با اشاره به اینکه سخنانی را مطرح میکند که شاید تلخ باشند، گفت: «فردی را که مالباخته است، میشود از زمین بلند کرد و حتی جامعه مالباخته را میشود از زمین بلند کرد مثلا اسکناس چاپ کرد یا از جیب یکی برداشت و در جیب دیگری گذاشت تا مشکل مردم حل شود، اما جامعه آمالباخته را نمیشود بلند کرد و آن وقت مضمون خیلی حرفها این میشود که «چه فکر میکردیم و چه شد» و این بسیار باعث تأسف است.»
وی ادامه داد: «راهحلی که در این مواقع پیش میآید، یا سکته و مرگ است، ، یا اینکه میگویند مثل بساز و بفروشها بسازیم و بخرند یا از اساس بکوبیم و بسازیم یا اینکه مهاجرت کنیم و برویم جایی دیگر بسازیم. بنابراین ممکن است هر کدام به طریقی گلیم خود را از آّب بیرون بکشیم اما آنچه باقی میماند یک ایران مخروبه و یک نسل منقرضشده است. همه اینها از جهل و نادانی مردم و بیفرهنگی است و اگر عدهای میتوانند عوامفریبی کنند به این خاطر است که عدهای عوام ماندهاند درحالیکه این وظیفه اهالی فرهنگ و هنر است که برای رفع اینها کمک کنند و من از این فرصت استفاده میکنم تا بگویم، بیاییم فرهنگ و دانش مردم را بالا ببریم چون تنها از این طریق است که میتوان کاری انجام داد.