هلابیکم یا زوار الحسین

سیدسروش طباطبایی‌پور

هنوز و همیشه و همواره این صدا در دشت کربلا به گوش می‌رسد که حسین(ع) می‌گوید: «آیا کسی هست ‌ مرا یاری کند؟» و قرن‌هاست همجواران با حریم اباعبدالله در کربلا و نجف که توفیق‌یاری‌رساندن به حسین(ع)را در روز عاشورانداشتند، حالا زائرانش را هواداری می‌کنند. این رسمی است که اهالی کربلا‌ نسل به نسل از اجدادشان آموخته‌اند و از پیران و کهنسالان گرفته تا کودکان و خردسالان، حتی شده با جرعه‌ای آب‌ از زائران حسین(ع) پذیرایی می‌کنند تا به تاریخ بگویند برخلاف مردمان در سال 61هجری، به امام و یاران و زائرانش وفادارند.
بسیاری از این موکب‌ها‌ تنها با چای عراقی و خرما از عزاداران پذیرایی می‌کنند، اما برای تهیه همان چای و خرما، ماه‌ها زحمت کشیده‌اند، حتی برخی موکب‌داران‌ کودکانی هستند که در حد بضاعت‌ لحظه‌ای خوش را برای مسافران فراهم می‌کنند تا دمی آرام بگیرند و قرار یابند. در اینجا به‌یاد کودکان کاروان حسین(ع)‌ تصاویر برخی کودکان موکب‌دار عراقی را از نظر می‌گذرانیم و به احترام پاکی ذات و نیتشان تمام‌قد می‌ایستیم.