نخلی برای خون‌بَس
فاطمه لباف؛ روزنامه‌نگار
در یکی از سال‌های محرم، رقابت دیرینه میان هیئت‌های «چال‌میدان» و «درخونگاه» بر سر ورود زودتر به بازار، به نزاعی خونین بدل شد؛ نزاعی که با کشته شدن یکی از اهالی درخونگاه، رنگ سوگ گرفت. ناصرالدین‌شاه، برای پایان دادن به این اختلاف، فرمانی صادر کرد: نخل بزرگ چال‌میدانی‌ها، به نشانه خون‌بَس، به تکیه درخونگاه منتقل شود؛ تصمیمی تاریخی که مرز میان رقابت و حرمت را ترسیم کرد. از آن روز، این نخل نه فقط نماد عزاداری که نشانی از آشتی، حکمت و احترام شد.
