
آلبوم موسیقایی «ماه نی»
بازخوانی نوحههای قدیمی

اگرچه این روزها صدای روضه و نوحهخوانی از هر کوی و برزنی بلند است، نواهای قدیمی نوحه، سوزی دیگر دارند و شنیدنیترند. سال 1385آلبوم موسیقایی «ماه نی» منتشر شد که در آن امیرحسین مدرس نوحههای قدیمی را بازخوانی کرده بود. این آلبوم در برگیرنده بازسازی نغمات و نوحههای قدیمی بوده که در فضای موسیقی الکترونیک با آهنگسازی سیدحمیدرضا صدری تنظیم شده است.
مجموعه ماه نی بازخوانی گزیدهای از گنجخانه پربرکت نوحههای قدیم و جدید است؛ نوحههایی که بعضا پیشینهای 80ساله دارند و برخی دیگر در همین سالهای نزدیک ساخته شدهاند. برخی از نوحههایی که از روزگار پیشین به یادگار مانده، صرفنظر از قداستشان به لحاظ موسیقایی نیز در زمره شاهکارهای موسیقی ایرانی هستند تا آنجا که بسیاری از موسیقیدانان و آهنگسازان در آثارشان از این نغمات استفاده کردهاند؛ ضمن اینکه بیگمان موسیقی ایرانی مرهون چنین نغمات و الحانی است؛ چراکه از دوران صفویه هنگامی که موسیقیدانان مورد بیمهری و محدودیت قرار گرفتند با رواج تعزیهخوانی، حاملان ردیفهای موسیقی ایرانی، روضهخوانان و تعزیهگردانان شدند.
امیرحسین مدرس درباره ویژگیهای این آلبوم میگوید: «قطعه قدیمی «شیعتی» را ابتدای آلبوم گذاشتیم. رسم دیرین هیئتها این بود که این نوحه را بهصورت زمزمه جمعی ابتدای مجلسشان بهعنوان شروع روضه میخواندند. همه اهل هیئت هم آن را بلد بودند و با آهنگ مخصوص ازبرمیخواندند. ما هم همین آهنگ را با ریتمی تندتر آن هم بهخاطر رعایت زمان خواندیم و ابتدای کار گذاشتیم. ۱۱قطعه دیگر نیز بهترتیب با نامهای «باغ و بهار»، «شام هجران»، «در انتظار»، «وداع»، «جام باقی»، «همهجا کربلاست»، «شب وصل»، «ماه نی»، «گل یاسمن»، «قبله عشق» و «کتیبه» با ملاحظه انتخاب شدند. هیئتیها میدانند که معمولا شب سوم روضه حضرت رقیه(س) خوانده میشود، قطعه «شام هجران» نیز با همین ملاحظه سومین قطعه این آلبوم است.
ردیفها، گوشهها، دستگاهها و تصنیفهای موسیقی سنتی ما به روایت افراد مختلفی همچون نورعلی خان برومند، محمود کریمی یا عبدالله دوامی خوانده میشود و همه اینها به شاگردان این حوزه آموخته میشود، اما در عرصه موسیقی مذهبی این کار فراموش شده است؛ چون روضهخوانها، این نوحهها و دستگاهها را به شاگردان خود یاد ندادهاند یا اگر هم کاری شده بسیار کم دیده میشود. از این طرف یکسری نوحهها سرهمبندی شدهاند که هیچ سنخیتی با دستگاه امام حسین(ع) ندارند. ما میخواستیم گوشهای از گنجینه این ابیات را به نسل امروز نشان دهیم و بگوییم اگر قصدی برای نوآوری هست از این منظر هم به ماجرا نگاه شود.»