پلهای بدون عابر
پلهای عابر تهران با جایگزینی روش‌های دیگر کاهش می‌یابد
مهدی اسماعیل‌پور -روزنامه‌نگار
صدها سازه غول‌پیکر فلزی روی خیابان‌های تهران نصب شده‌اند تا به‌وسیله آنها عابران پیاده از روی خیابان‌ها و بزرگراه‌ها عبور امن و راحتی داشته باشند. با وجود این، استفاده از پلهای عابر سختی‌ها و مشکلات خاص خود را دارد و این پل‌ها چندان هم بی‌عیب‌وایراد نیستند. مدت‌هاست که بحث بازنگری در پلهای عابر پیاده مطرح است؛ از ایجاد شرایطی برای عبور همسطح تا تبدیل پل‌هایی با پله‌های پرشمار به رمپ‌هایی که تردد و استفاده از آنها برای تمام شهروندان، ازجمله سالمندان و افراد ویلچرنشین ممکن و میسر باشد.
گذر ایمن و همسطح
به‌تازگی پلیس راهور تهران گزارشی از حوادث مربوط به عابران پیاده در سال گذشته ارائه کرده است؛ آماری که براساس آن 226نفر از عابران پیاده شهر تهران در سال۱۴۰۳ جان خود را از دست دادند و ۶۰۴۱نفر هم مجروح یا دچار نقص عضو شدند. بخشی از این حوادث به‌دلیل استفاده‌نکردن عابران از پلهای عابر و تلاش برای گذر از عرض معبر رخ داده است. سرهنگ مصطفی زینی‌وند، رئیس اداره‌کل تصادفات و مهندسی ترافیک پلیس راهور تهران بزرگ درباره شیوه‌های دیگر عبور امن عابران به جای استفاده از پلهای عابرپیاده می‌گوید: «نمی‌شود نسخه کلی برای این موضوع پیچید. در برخی معابر مانند بزرگراه‌ها راهی جز استفاده از پلهای عابر وجود ندارد؛ اما در برخی معابر می‌توان با حذف پلهای عابر، با روش‌هایی مانند استفاده از چراغ راهنمایی شرایط را برای عبور ایمن عابران پیاده از عرض خیابان فراهم کرد. برای مثال در ضلع جنوبی و غربی میدان شوش 2پل عابر پیاده وجود داشت که کسی از آنها استفاده نمی‌کرد. با حذف این 2پل و خط‌کشی و ایمن‌سازی خیابان شرایط بهتر شد. این روش به‌ویژه در محدوده مرکزی تهران مانند مناطق 1، 6، 7 و 12 قابل اجراست.»
پل‌هایی که بی‌رویه نصب شدند
مهدی گلشنی، مدیرکل حمل‌ونقل عمومی و امور مناطق شهرداری تهران هم با تأکید بر اینکه نگاه ما به شهر تهران باید انسان‌محور باشد، می‌گوید: «انسان‌محوری یعنی اولویت به جای خودرو با افراد پیاده باشد. چند دهه قبل احداث پلهای عابر نبود به دلایل مختلف ازجمله حرکت روان‌تر وسایل نقلیه در خیابان‌ها جزو سیاست‌های مدیریت شهری بود. حتی در تقاطع‌ها که نیازی به پل عابر نبود و می‌شد از چراغ راهنمایی برای عبور استفاده کرد، پل نصب می‌کردند.»این روزها نصب پل در نظر مردم به یک مطالبه تبدیل شده است؛ درحالی‌که مدیران شهری این شیوه را اشتباه می‌دانند. گلشنی می‌گوید: «نصب پل جدا از خطرات و هزینه‌های بالا، همه جا هم به سود عابران نیست؛ اما متأسفانه هرجا مشکلی بوده، فورا درخواست ساخت پل می‌دهند.»
جایگزینی پلهای عابرپیاده
البته معابر بزرگراهی استثنا هستند. گلشنی می‌گوید: «هیچ شهری به اندازه تهران پل عابر ندارد و مدل پل‌هایی که استفاده می‌شود هم متفاوت است. استفاده از پلهای رمپی به جای پلکانی موضوع دیگری است که در برنامه قرار دارد. از این طریق تردد آسان از روی پلهای عابر برای شهروندان به‌ویژه افراد کم‌توان جسمی یا افراد ویلچرنشین و دارای کالسکه میسر می‌شود. به‌صورت کلی باید گفت نه‌تنها تهران پل عابر پیاده کم ندارد که این پل‌ها زیاد هم هستند و باید با جایگزینی روش‌های دیگر به سمت حذف تدریجی آنها برویم.»
