سریالی بین‌المللی که خود کارگردان هم جدی‌اش نگرفته
با پایان سریال «بلیط یکطرفه» منتقدان و مخاطبان درباره آن چه می‌گویند؟
شقایق عرفی نژاد؛ روزنامه‌نگار
سریال «بلیط یکطرفه» از قسمت اول ناامیدکننده شروع شد، ادامه آن پر از مشکلات فنی، داستانی و تصویری بود و قسمت آخرش هم مخاطب را راضی نکرد.
«بلیط یکطرفه»، اواسط اسفندماه با یک مراسم فرش قرمز و با حضور بازیگران ایرانی و ترک، کارش را شروع کرد. از مدت‌ها پیش از برگزاری این فرش قرمز و آغاز سریال، تبلیغات آن شروع شد که بیشتر حضور بازیگران ترک که به واسطه سریال‌های ترکی برای تماشاگر ایرانی شناخته‌شده هستند، در آنها برجسته شده بود. در این تبلیغات و توضیحات مدام از« بلیط یکطرفه» به‌عنوان نخستین سریال بین‌المللی اسم برده می‌شد که کار مشترک ایران و ترکیه است و بازیگران ترک، آلمانی و آمریکایی در آن بازی می‌کنند. تمام اینها واقعیت بود. این سریال نخستین محصول مشترک ایران و ترکیه پس از انقلاب است که تهیه‌کننده و عوامل ترک دارد؛ نه اینکه صرفا در ترکیه و توسط تیم ایرانی ساخته شده باشد، در آن بازیگران آلمانی و آمریکایی هم حضور دارند. اما هیچ‌کدام از اینها «بلیط یکطرفه» را دیدنی نکرد. ضعف کارگردانی، تدوین، فیلمنامه و شخصیت‌پردازی آنقدر جدی بود و به حدی توی ذوق می‌زد که بین‌المللی بودن سریال بیشتر از اینکه دلیلی بر کیفیت استاندارد آن باشد، شبیه تمسخر جلوه می‌کرد.
تدوینگر با کارگردان مشکل داشته است؟
اولین و جدی‌ترین مشکل سریال تدوین آن بود که به‌شدت و به شکل تکرارشونده‌ای در نقد منتقدان به آن اشاره شده است. منتقدی آن را یکی از مشکلات اساسی سریال عنوان کرده و گفته حتی اگر بتوان از هر ایراد دیگری گذشت، این تدوین ناشیانه را نمی‌توان نادیده گرفت: «تدوین سریال که حتما کارگردان هم در آن سهیم باشد، اشتباه است. تدوینگر سریال یا اصلا تدوینگر نیست یا با کارگردان مشکل داشته است. حتی ساده‌ترین پلان‌ها هم به هم نچسبیده‌اند.» دیگری هم نوشته: «داستان «بلیط یکطرفه» پتانسیل بالایی برای جذب مخاطب دارد، اما پردازش نه‌چندان قوی و ایرادات فنی متعدد، مانع ارتباط مخاطب با سریال شده است. تدوین ناشیانه و حرکات اضافی دوربین، از دیگر ایرادات فنی سریال است.» مسئله بعدی که باز هم بدون استثنا در تمام نقدها می‌شود سراغ گرفت، دوبله است. سریال در 2نسخه قابل تماشاست. یک نسخه با زبان اصلی که در آن بازیگران ترک به ترکی صحبت می‌کنند و بازیگران ایرانی هم به فارسی و هر دو هم حرف دیگری را می‌فهمند. نسخه دیگر نسخه دوبله شده و در آن صدای تمام بازیگران ایرانی و ترک دوبله شده است. نسخه زبان اصلی به همان دلیل غیرمنطقی بودنش مورد نقد قرار گرفته و نسخه دوبله هم به‌دلیل ضعف دوبله واکنش‌های منفی زیادی از سمت منتقدان داشته است. یکی از منتقدان نوشته: «کارگردان سریال خودش اثرش را جدی نگرفته است تا چالش زبان را در آن حل کند، چالشی که خودش می‌توانست به غنای کار و باورپذیری آن کمک کند.»
دیگری هم معتقد است یکی از برجسته‌ترین مشکلات، دوبله ضعیف و مصنوعی آن است که نه‌تنها با صدای اصلی بازیگران همخوانی ندارد، بلکه حس و حال صحنه‌ها را هم تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. ریتم کُند سریال با وجود اکشن بودن آن هم انتقادهای زیادی داشته است: « یکی از ایرادهای اصلی ریتم به‌شدت کُند سریال است. در یک اثر پلیسی که بیشتر جذابیت آن به واسطه هیجان و ریتم سریع داستان به‌دست خواهد آمد، چنین چیزی را مشاهده نخواهید کرد و این برای مخاطب اصلا جذاب نیست.»
منتقد دیگری هم نوشته: «یکی از مشکلات اساسی
«بلیط یکطرفه»، کش‌‌دار بودن و زمانبندی اشتباه سکانس‌‌هاست. برای مثال، بین دقیقه ۱۷ تا ۲۵ قسمت اول یعنی حدود ۸ دقیقه، صرفا شاهد پخش موسیقی و نمایش یک مراسم هستیم. این میزان از زمان تلف‌شده، نه‌تنها اطلاعات جدیدی به مخاطب اضافه نمی‌کند، بلکه روند داستان را نیز کُند و خسته‌‌کننده می‌کند.»
شروع و پایان افتضاح بود، متأسفم
تماشاگران سریال هم کمتر از منتقدان از آن اعلام نارضایتی نکرده‌اند. با پخش آخرین قسمت، کامنت‌های زیادی در نقد سریال توسط کاربران فضای مجازی نوشته شد.
یکی از کاربران نوشته: «افتضاح شروع و تمام شد. متأسفم.» دیگری نوشته: «واقعا این چه جور تموم شدن بود؟ از کار مشترک 2 تا کشور انتظار بیشتری داشتم.» تماشاگری هم نوشته: «فیلمنامه به این ضعیفی ندیده بودم. صحنه‌ها تخیلی، بازی‌ها تصنعی، اتفاقات عجیب بدون توضیح.»
تماشاگران زیادی از نامفهوم بودن پایان‌بندی سریال نوشته‌اند: «قسمت آخرش اصلا نفهمیدیم چی شد. خیلی مسخره تموم شد.» دیگری نوشته: «خیلی بی‌معنی تموم شد. پلیس ترکیه انقدر ضعیفه که یه نفر از ایران باید باندو نابود کنه؟» یکی از کاربران هم پرسیده: «الان چی شد؟ ادامه داره یا چی؟»
