میراث بازی‌های آسیایی که دیگر نیست
پل گیشا، یکی از نخستین نمادهای تهران مدرن بود؛ پلی که ساخت آن به بازی‌های آسیایی سال 1974(1353شمسی) گره خورده است. ماجرا از این قرار بود که این پل به دستور شهردار وقت برای تسهیل و دسترسی آسان ورزشکاران به مجموعه ورزشی آزادی ساخته شد. این پل قصه جالب و پر ماجرایی را از سر گذرانده است.
علیرضا زمانی تهران‌پژوه، درباره ماجرای ساخت این پل خاطره‌انگیز که امروز جز خاطرات سیاه و سفید در اذهان اهالی گیشا باقی نمانده است، چنین تعریف می‌کند: «پل گیشا که بعد‌ها با تغییر نام محله به پل کوی نصر شهرت پیدا کرد، در امتداد بزرگراه جلال احمد امروزی و در نزدیکی خیابان گیشا قرار داشت. این پل با توجه به نیاز به تسهیل تردد ورزشکاران و تماشاگران به محل برگزاری بازی‌ها، یعنی مجموعه ورزشی آزادی، ساخته شد.» زمانی درباره طراحی خاص این پل توضیح می‌دهد:« ساخت این پل که با سازه فلزی پیچ و مهره‌ای طراحی شده و قابلیت تعمیر و تعویض داشت، به شرکتی بلژیکی سپرده شد. درواقع، یکی از نخستین پل‌های فلزی شهر تهران بود که نماد نوگرایی و نو‌آوری در زمینه پل‌سازی محسوب می‌شد و به راحتی دسترسی محله گیشا را به دیگر نقاط شهر میسر می‌کرد.»
به‌گفته زمانی، به این پل ابتدا نصرت می‌گفتند که بعد‌ها به پل گیشا شهرت پیدا کرد. این پل پرسر و صدای620 متری که قرار بود موقتی باشد و در مدت زمان کوتاه بازی‌های آسیایی در همسایگی محله گیشا برپا شد، حدود 48سال ماندگار شد تا اینکه سال 1398با توجه به مشکلات ترافیکی که برای مسیر بزرگراه جلال آل احمد ایجاد کرده بود و همچنین به‌دلیل کهولت و فرسایش و آلودگی صوتی که برای همسایه‌های همجوارش به‌ویژه شب‌ها ایجاد می‌کرد و لرزش و عدم‌ایمنی، به‌طور کامل حذف و زیرگذر تقریباً یک کیلومتری جایگزین این پل خاطره‌انگیز‌شد.
