در مسجد گیاهی همیشه به روی مردم باز بود

موضوع: مسجدگیاهی
موقعیت: میدان تجریش

پهلوی اول برای گسترش کاخ سعد‌آباد زمین‌های زیادی را در حوالی دربند و اطراف آن تملک کرده بود و دنبال وسعت دادن به کاخ سعد‌آباد بود و می‌خواست آن را به اندازه‌ای وسعت دهد که یک در آن به سمت خیابان سعد‌آباد و در دیگر آن به سمت زعفرانیه باز شود. اما روزگار چنین فرصتی به او نداد.
علیرضا گیاهی از نوادگان حاج مرتضی گیاهی ‌بانی ساخت مسجد گیاهی در سرپل تجریش درباره ماجرای ساخت مسجد گیاهی توسط پدربزرگش، می‌گوید: «پدر بزرگم حاج مرتضی گیاهی متولد سال ۱۲۷۵ و بزرگ شده کوچه غریبان بود. او روبه‌روی مسجد سیدعزیزالله کنار پدرش عطاری می‌کرد و بذر گل می‌فروخت. به همین دلیل هنگام شناسنامه گرفتن، نام فامیلی‌شان را به‌دلیل شغل‌شان، گیاهی گذاشتند. او در سال ۱۳۱۰ در شمیران باغی به مساحت ۹هزار‌مترمربع خرید. این زمین در همسایگی کاخ سعد‌آباد بود و رضاشاه برای توسعه کاخ به آن چشم داشت. پدربزرگم بعد از تبعید رضاشاه حدفاصل سال‌های 1322تا 1323در500‌ متر از زمین خریداری شده‌اش در روستای تجریش، مسجدی ساخت که میان اهالی به گیاهی شهرت پیدا کرد. البته پدر بزرگم با وجود اینکه آدم دست به‌خیری بود، دوست نداشت مسجد به نام او باشد چراکه معتقد بود کار را برای خدا انجام داده و شاید با این نامگذاری اجر و ثواب کارش کم شود. آن زمان تجریش روستایی کوچک و پدربزرگم هم فرد سر‌شناسی در بازار تهران بود که در آن روستا مسجدی ساخته بود. به همین دلیل اهالی از این مسجد با عنوان مسجد آقای گیاهی یاد می‌کردند. به‌گفته سیدمحسن خلخالی پیش‌نماز قدیمی مسجد، پدربزرگم حتی به فکر تغییر نام مسجد هم افتاد، اما بزرگان‌ او را قانع کردند که حتی اگرمسجد هم به نام او باشد ارزش معنوی ساخت مسجد را کم نمی‌کند.»
به‌گفته علیرضا گیاهی، خانه پدربزرگش پشت مسجد بود و از طریق دری به داخل مسجد متصل می‌شد و پدربزرگ اغلب شب‌ها تا نماز صبح در مسجدرا برای هرکسی که قصد ادای فریضه نماز شب، قضا و... داشت باز نگه می‌داشت. البته در طول روز هم از ساعت 11صبح در مسجد به روی نمازگزاران و در راه‌ماندگان باز بود. اگر کسی مسیرش به حوالی پل تجریش می‌افتاد و به جایی نیاز داشت تا سرورویی آب بزند، کمی استراحت کند و حتی از سرویس بهداشتی استفاده کند، حتی اگر ساعت نماز خواندن هم نبود، بدون هیچ محدودیتی می‌توانست از امکانات مسجد استفاده کند.