• پنج شنبه 18 بهمن 1403
  • الْخَمِيس 7 شعبان 1446
  • 2025 Feb 06
پنج شنبه 18 بهمن 1403
کد مطلب : 248183
لینک کوتاه : newspaper.hamshahrionline.ir/66g0N
+
-

عذرخواهی برای شوخی‌های زشت

چرا کمدی‌های عامه‌پسند در جشنواره فیلم فجر حضور دارند؟

گزارش
عذرخواهی برای شوخی‌های زشت

شقایق عرفی نژاد-روزنامه‌نگار

«اگر شوخی زشت دیدید معذرت می‌خواهم.»این جمله ابراهیم عامریان، تهیه‌کننده فیلم «کفایت مذاکرات» جانمایه و کلید واژه کمدی‌های این سال‌ها را به همراه داشت:«شوخی زشت» که تهیه‌کننده پولسازترین کمدی‌های این سال‌ها، بابت آن در نشست خبری فیلمش در جشنواره عذرخواهی کرد.«کفایت مذاکرات» یکی از کمدی‌های بی‌ربط به جشنواره بود که مشخص نیست چرا هیأت انتخاب آنها را برای فجر چهل و سوم برگزیده است.
کمدی‌هایی که برای اکران عمومی و فتح گیشه ساخته می‌شوند هرچه باشند مناسب جشنواره فجر نیستند. وقتی ۳۳ فیلم برای حضور در بخش مسابقه جشنواره انتخاب شد، عده‌ای انتخاب عجیب این تعداد فیلم را نشانه‌ای از رشد و اعتلای سینمای ایران دانستند که آنقدر فیلم خوب در چنته داشته که هیأت انتخاب جای برگزیدن ۲۰ تا ۲۲ فیلم که امر مرسوم و متداول جشنواره‌هاست، به سبک سال‌های دور تعداد زیادی فیلم به بخش مسابقه فرستاده‌اند.وقتی مشخص شد ۱۳ فیلم اولی به جشنواره امسال آمده بر ابهامات فجر چهل و سوم اضافه شد.حالا که جشنواره از نیمه گذشته و فیلم‌ها دیده شده می‌توان این پرسش جدی را مطرح کرد : چرا اصراری به چیدن کنداکتوری شلوغ بوده و قرار بوده چه حاصلی از این میزان فیلم بی‌ربط به‌دست آید؟

کفایت مذاکرات
ابراهیم عامریان،تهیه‌کننده: کلمات بی‌ادبی در فیلم ندیدیم‌.من اگر حس می‌کردم در دیالوگ‌ها از کلام ناشایست استفاده شده است، آن را حذف می‌کردم؛ این موضوع را که در فیلم از واژه‌های نادرست استفاده شده است قبول ندارم. اگر چیزی بوده است از شما عذرخواهی می‌کنم و در اکران عمومی اصلاح می‌کنیم.
سهیل موفق،کارگردان:مسیر فیلمسازی من مشخص است. سال‌ها برای کودک، نوجوان و خانواده فیلم ساخته‌ام. با این جغرافیا نیز آشنا هستم. هدف من این است که خانواده‌ها کنار هم فیلم ببینند. برای همین دقت می‌کنم از شوخی‌هایی استفاده کنم که‌شأن خانواده را زیر سؤال نبرد. دوست دارم در عین فراهم آوردن محیطی شاد برای خانواده درباره زیرلایه‌های مفهومی نیز صحبت بشود.
مهران غفوریان، بازیگر: ما با وجود همه خطوط قرمز تلاشمان را می‌کنیم که کمدی بسازیم. صادقانه می‌گویم که همه هدف ما خوشحالی مردم است.من خودم خیلی از حرف‌های زشت در فیلم پرهیز می‌کنم و خیلی ممنونم از آقای عامریان که گفتند اگر نکته‌ای باشد در اکران عمومی فیلم اصلاح می‌شود‌‌.
  ما باید به کمدی فرصت دهیم. چندسال پیش کمدی روحوضی داشتیم‌. بعد به آیتم‌های کمدی رسیدیم. حتما در این روند بهتر می‌شویم و تلاشمان هم در همین مسیر است.

زیبا صدایم کن
رسول صدرعاملی ،کارگردان: 5 سال قبل کانون پرورش فکری کتابی را با همین نام منتشر کرد و از من خواستند که آن را بخوانم و نظرم را بگویم. وقتی خواندم احساس کردم که می‌توان از آن کاری تولید کرد. البته قصه باید به روز می‌شد و از فرهاد (حسن‌زاده، نویسنده رمان) اجازه گرفتم و در نهایت حدود 3، 4 سال دنبال نگارش این فیلمنامه بودیم که به سرانجام نمی‌رسید.متأسفم بگویم که یک‌بار زنده یاد کامبوزیا پرتوی آن را شروع کرد که اوایل کار دچار کرونا شد و او را از دست دادم. بعد اصغر عبداللهی شروع کرد که آن هم به نتیجه نرسید و او آرش صادق‌بیگی را به من معرفی کرد و از آنجاکه سال‌هاست با میلاد و محمدرضا (پسرانش) کار می‌کنم، قرار شد 3 نفری با آرش این فیلمنامه را بنویسند.واقعا فکر نمی‌کردم چنین فیلمنامه جانانه‌ای نوشته شود.
این تیم بیش از یک سال زحمت کشیده و آقای علامتی (مدیرعامل کانون) هم به‌عنوان یک مدیر خوش‌فکر آمد و اعتماد کرد. بعد هم بنیاد سینمایی فارابی اضافه شد چون کار پرهزینه‌ای داشتیم.‌ در این مورد هرکسی هرچه می‌خواهد بگوید ولی برای من این مهم بود که موقعیت کانون پرورش دوباره احیا شود و فارابی کمک کند تا این فیلم ساخته شود.  برای این کار تمام حرفم این بود که کاری بسازیم تا مردم آن مُرغک (نشان کانون) را متعلق به‌خود بدانند و فکر نکنند که یک اثر سفارشی تولید شده است و به دوران نوستالژیک کانون برگردیم.

آبان: پسر دلفینی
محمد خیراندیش،‌کارگردان: استفاده از گرافیک ایرانی در آثار انیمیشن ایرانی کاری چالش‌برانگیز است، چون اگر بین‌المللی کار نکنید، هیچ‌گاه نمی‌توانید فروش بین‌المللی داشته باشید.
در بسیاری از بخش‌ها ما با بچه‌هایی کار کردیم که با اینکه از ایران مهاجرت کرده بودند، بازگشتند و پای کار ایستادند. در «پسر دلفینی۲» ما از هیچ ارگان و سازمانی بودجه نگرفتیم و جدا از این، جذب
سرمایه هم کردیم.
‌محمد شکوهی، فیلمنامه نویس: من دوست دارم درباره فیلمنامه‌نویسان انیمیشن صحبت کنم که بسیار مهجور واقع می‌شوند و کمترین دستمزدها را دارند. اگر اعتقاد داریم که در انیمیشن‌های ایرانی بزرگ‌ترین معضل، قصه است باید یاد بگیریم که به نویسنده‌های انیمیشن بها بدهیم. من، زندگی‌ام را وقف فیلمنامه و متن انیمیشن کرده‌ام. البته باید توجه کرد که بسیاری از فیلمنامه‌های خوب هنگام ساخت
 شرحه شرحه می‌شوند و خوشحالم اتفاقی که در کاغذ برای این فیلم افتاد در نتیجه نهایی اثر هم قابل رؤیت بود.



 

این خبر را به اشتراک بگذارید