روزی که نهر فیروزآباد دیوانه شد

نام: نهر فیروزآباد
موقعیت:  خیابان بریانک

اهالی محله بریانک خاطرات زیادی از نهر فیروزآباد دارند؛ نهر باریکی که یکباره طغیان کرد و خسارات بسیاری به خانه‌های این محله زد.
تهرانی‌های قدیم اصطلاح جالبی درباره رودخانه‌های طغیانگر دارند. اصطلاح رودخانه‌خله را برای نهرها و رودهایی به‌کار می‌بردند که طغیان می‌کردند و به‌قول‌معروف دیوانه می‌شدند. نهر فیروزآباد برای اهالی محله بریانک حکم همان رودخانه‌خله را دارد که در کمال ناباوری براثر باران‌های سیل‌آسای سال ۱۳۴۱ طغیان کرد. فریسا نیکومنش‌راد، از جوانان فعال محله بریانک، که سال‌هاست در زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی در این محله فعالیت می‌کند می‌گوید: «آب‌بازی کردن و رخت و ظرف شستن در کنار نهر فیروزآباد که از محله بریانک می‌گذشت جزو خاطرات ماندگار پیرمردها و پیرزن‌های بریانک است. سرمنشأ این نهر رودخانه فرحزاد بود و از آنجا به سمت جنوب تهران سرریز می‌شد؛ رود آرامی که از زمین‌های مهرآباد، جی، بریانک و خیابان قزوین می‌گذشت و در محله‌های تیموری و شاه‌آباد نو، امامزاده حسن(ع)، محله جوادیه و نازی‌آباد به روستایی به نام فیروزآباد در شهرری می‌رسید. آب شرب اهالی از قنات و آب‌انبارهای محله تامین می‌شد ولی زنان محله بریانک برای شستن ظرف و لباس از آب این نهر استفاده می‌کردند. اردیبهشت سال ۱۳۴۱ این نهر به‌دلیل باران‌های شدید پر آب می‌شود و یکباره و برخلاف انتظار طغیان می‌کند و در مسیر خود فاجعه به بار می‌آورد و خانه، زمین و دام اهالی را می‌بلعد.» کسی فکرش را نمی‌کرد این نهر کم آب اینگونه دیوانه‌وار هرآن چه در مسیرش باشد را از بین ببرد. بسیاری از خانه‌های محدوده بریانک و محله‌های جنوب تهران تا نیمه در آب بودند.فریسا نیکومنش‌راد درباره فاجعه سیل نهر فیروزآباد می‌گوید: «سیل محله بریانک، هفت‌چنار، خیابان تیموری، کوی مهناز و خزانه را دربرگرفت. در آن ایام، روزنامه اطلاعات در گزارش خود از فاجعه سیل اینگونه نوشت: «در کوی اتابک کف اتاقی فرورفت و تازه‌عروسی زیر آوار ماند و جان باخت. گاودارخانه‌ای آسیب دید و چند رأس گاو زیر آوار ماندند. خانواده‌های بسیاری در این محله‌ها نیز در اثر این سیل بی‌خانمان شدند و از خانه‌های خود دل کندند. از بعدازظهر دیروز مردم دسته‌دسته خانه‌های جنوب شهر را ترک می‌گفتند و به‌طرف خانه‌های دوستان و اقوام خود می‌رفتند. جمعی از این افراد می‌گفتند که ما به شهر می‌رویم و دیگر به این محل بازنخواهیم گشت».