طلب بهروزی برای اهل خانه
رجال تهرانی در گذشته بر سردر خانههایشان کتیبههایی با مضامین خاص همچون «انا فتحنا لک فتحا مبینا»، «نصر منالله و فتح قریب» و«یدالله فوق ایدیهم» نصب میکردند.
تهرانیها اغلب از کتیبههایی حاوی پیامهای مذهبی و سیاسی با نقل آیاتی از قرآن مجید برای آراستن سردر خانههایشان استفاده میکردند و تأکید ویژه در استفاده از آیات قرآنی نشاندهنده توجه آنها به اهمیت اسلام و دین است. مفاهیم این کتیبهها، انسان را به پرستش خدای یکتا و ترس از عذاب و قهر خداوند دعوت میکند. برای مثال، کتیبه نصب شده از آیه شریفه «انا فتحنا لک فتحا مبینا» بر سردر خانهای در محله اودلاجان این موضوع را تأیید میکند. علیرضا عسگری، پژوهشگر درباره تفسیر و کاربرد این آیه در کتیبهها میگوید: «سوره فتح پس از صلح حدیبیه بر پیامبر(ص) نازل شد و خیلی از مفسران منظور از فتح را همین صلح دانستهاند. همچنین پیامبر(ص) سوره فتح را بسیار دوست داشتند و درباره فضائل آن، سخنان بسیاری فرمودهاند. به همینخاطر تهرانیهای قدیم هم از این آیات الهی که نماد فتح، پیروزی، گشایش و نصرت الهی است، بهعنوان مایههای موفقیت و برکت در کارها بهره میجستند. فلسفه نگارش آن بر سر در خانهها این بود که واردشوندگان به خانه، نگریستن و خواندن این آیه را به فال نیک میگرفتند و گشایش، پیروزی و بهروزی را از درگاه خداوند، برای اهل خانه طلب میکردند. همچنین صاحبان خانهها اعتقاد داشتند نصب آیه «نصر منالله و فتح قریب» (سوره فتح، آیه یک) راه سعادت و خیر را به اهل ایمان نشان میدهد. به همین دلیل کتیبه را از لحاظ موقعیت مکانی در جایی قرار میدادند که در بهترین موقعیت باشد و دیگر اینکه از هر طرف که بخواهند وارد فضای خانه شوند، قابل رویت باشد.