بشور و ببر!
برکات بی‌پایان برد مقابل قطر که سطح انتقادات از تیم ملی را به شکل چشمگیری کاهش داد
بهروز رسایلی
در مقطع زمانی فعلی، این دقیقا همان چیزی بود که امیر قلعه‌نویی لازم داشت؛ یک برد درخشان مقابل قطر با جزئیاتی مهم که باعث شده بخش زیادی از انتقادات هفته‌های اخیر فروکش کند. درحالی‌که نمایش‌های ملال‌آور و نتایج متزلزل تیم ملی صدای خیلی‌ها را در آورده بود و حتی مهدی طارمی هم پیش از بازی با قطر اعتراف کرد تیم ملی خوب بازی نمی‌کند، برتری 4گله مقابل عنابی‌ها مخصوصا با نیمه‌دوم درخشان، فضا را تغییر داد. به هر حال ما که از این گروه به جام‌جهانی صعود می‌کنیم اما این برد، از جهات مختلف برای کادرفنی تیم ملی حیاتی بود و دستکم در کوتاه‌مدت، خیلی از سرفصل‌های انتقادی را از میان برد.
بازگشت خط آتش
یکی از مهم‌ترین انتقادات از تیم ملی در سال1403مربوط به عملکرد ضعیف خط حمله می‌شد؛ جایی که با وجود در اختیار داشتن 2نفر از بهترین مهاجمان آسیا یعنی مهدی طارمی و سردار آزمون، تیم ملی در 4مسابقه اخیرش فقط 2گل به ثمر رسانده بود. این آمار عجیب، خط حمله ایران را در موقعیت بدترین تیم گروه و یکی از 3تیم ضعیف کل آسیا قرار داده بود. با این حال ترکیدن بغض تیم ملی در 50دقیقه پایانی بازی با قطر، همه‌‌چیز را تغییر داد. تیم ایران در این دیدار 4گل به ثمر رساند تا شمار گل‌های زده‌اش را در پایان هفته چهارم به عدد 6برساند، هرچند هنوز عنوان بهترین خط حمله گروه از آن قطر است که 7گل به ثمر رسانده.
نمایش زیبا
گفتیم که انتقادها از کیفیت کار تیم ملی در مسابقات اخیر زیاد بود اما نمایش بازیکنان در دوبی، فضا را تغییر داد. آنها در این دیدار 4گل زدند، 2گل‌شان مردود اعلام شد و غیراز این چندین موقعیت دیگر را از دست دادند، ازجمله 2توپی که به دیرک دروازه عنابی‌ها برخورد کرد. در این میان به‌نظر می‌رسد کیفیت به ثمر رسیدن گل دوم ایران که اوایل وقت دوم و روی اشتباه فاحش مدافع و گلر قطری‌ها بود، از نظر روحی آنها را به هم ریخت و ایران از این فرصت نهایت استفاده را برد. در نهایت حالا قلعه‌نویی یک‌ماه کامل می‌تواند تنفس آزاد داشته باشد و این نمایش مقابل قطر هم برای او رفت کنار بازی با ژاپن؛ 2دیدار برتر عصر امیر.
صدر حیثیتی
شاید گلی که محمد محبی در آخرین ثانیه‌های بازی به ثمر رساند، در ظاهر ارزش چندانی نداشت اما همین گل کمک کرد تیم ملی شرایط تفاضل گلش را نسبت به ازبکستان بهتر کند و به صدر جدول گروه برسد. هر دو تیم 10امتیازی هستند، اما تا‌کنون ازبکستان به‌خاطر تفاضل بهتر در صدر بود. در روزی که آنها با یک گل امارات را شکست دادند، ایران 4گل زد تا رده اول را پس بگیرد. این موضوع نیز به‌خودی خود و از جهت صعود به مرحله نهایی جام‌جهانی اهمیت چندانی ندارد اما به هر حال در فضای کری‌خوانی‌هایی که اخیرا بین بازیکنان ایران و ازبکستان در گرفته بود، صدرنشینی نمی‌تواند برای تیم قلعه‌نویی خالی از لطف باشد.
در زندان امارات
در مورد سردار آزمون که باز هم نشان داد لیاقتش خیلی بالاتر از انتخاب‌هایش است
چهره اول بازی ایران و قطر، بدون تردید سردار آزمون بود. مهاجم تیم ملی کشورمان در این مسابقه 2گل به ثمر رساند، یک‌بار دیرک دروازه حریف را لرزاند و یک پاس گل فداکارانه هم داد تا اصلا شکی نماند که مرد برتر میدان بوده است. فوتبالی‌ها اصطلاح رایجی دارند با عنوان «بازی در آوردن» و به این معنا، آزمون مسابقه با قطر را برای ایران در آورد؛ مخصوصا که تیم ملی در دقایق آغازین یک گل شوکه‌کننده هم خورد و مدتی بعد از آن گیج می‌زد. چه بسا اگر ضربه سر دقیق و تماشایی آزمون در آخرین دقایق نیمه‌اول نبود، گره این مسابقه برای ایران باز نمی‌شد. او اما از ثانیه اول نشان داد با انگیزه کامل به زمین آمده و دنبال قدرت‌نمایی است. نهایتا هم این شوق و شور در کنار توانایی‌های فنی سردار باعث شد او نقش شایانی در پیروزی ایران مقابل عنابی‌پوشان داشته باشد.
خیلی‌ها در این فوتبال عقیده دارند از نظر پتانسیل فنی، سردار آزمون واقعا چیزی از مهدی طارمی کم ندارد و آنچه تفاوت این دو بازیکن را رقم می‌زند، پشتکار و اشتها است. هر چقدر طارمی سعی کرد جلو برود و حداکثر ظرفیتش را به فعل برساند، سردار از آنچه داشت راضی بود. او سال‌های طولانی در لیگ روسیه ماند و درحالی‌که روشن شده بود حقش بیشتر از این حرف‌هاست، چالشی جدید را نیازمود. بعدتر هم که با کلی فشار و ترغیب و تحریک سر از بوندس‌لیگا و سری‌آ در آورد، روشن بود که خیلی از این سطح رقابت لذت نمی‌برد، بنابراین به سرعت کار را رها کرد و به لیگ امارات پیوست تا باز هم خورشید تابان یک آسمان کوچک‌تر باشد. جالب اینجاست که در همان لورکوزن و رم هم آزمون هر زمان به میدان رفت مفید و مؤثر واقع شد، اما هیچ‌کدام از اینها باعث نشد دل به‌کار بدهد، همان جا بماند و پیشرفت کند. در همین دوران امیر قلعه‌نویی بررسی کنید و ببینید اثرگذاری او در تیم ملی چقدر بیشتر از طارمی بوده؛ از درخشش بی‌نظیر مقابل ژاپن تا گلی که در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها به همین قطر زد و حالا هم این دبل درخشان. به راستی حیف از او که در 29سالگی خودش را در زندان امارات گیر انداخته.
در همینه زمینه :
