عزاداری کودکان ابوالفضلی زیر طاق بازارچه
موضوع: حسینیه نوباوگان قنات‌آباد
ویژگی: ساخت نخستین حسینیه در بازارچه قنات‌آباد
***
حسینیه قدیمی محله سنگلج در بازارچه قنات‌آباد قدیم حالا دیگر به یکی از نمادهای این محله قدیمی تبدیل شده است. نمای بیرونی حسینیه حال و هوای تهران قدیم را دارد و معلوم است که چند دهه را پشت سر گذاشته است. قدمت حسینیه نوباوگان قنات‌آباد به دهه 20شمسی برمی‌گردد که عده‌ای از نوجوان‌های محله تصمیم گرفتند هیئت محلی تاسیس کنند. هیئت خانگی بچه‌های قنات‌آباد ابتدا به‌طور هفتگی برپا می‌شد. نوجوان‌های محله یک علامت هم با حلبی ساخته بودند که در خانه حاج سیدعباس صادق‌الحسینی بود و شب‌های محرم با دسته سینه‌زنی آن را حمل می‌کردند. یک‌دهه بعد اهالی محله به هیئت نوباوگان پیوستند و آن موقع بود که همه برای ساخت حسینیه محلی به صرافت افتادند. وقتی ریش‌سفید‌ها وارد گود شدند، پایه‌های یکی از نخستین حسینیه‌های محله سنگلج هم گذاشته شد. نصرالله حدادی، تهران‌پژوه می‌گوید: «هیئت نوباوگان قنات‌آباد در ابتدا نامش «کودکان ابوالفضلی» بود. این هیئت سال 1307تاسیس شد و مسئولیت آن با آقای مقدسیان بود. بعد هم حاج اکبر ناظم، آقای ارباب و آقای ناظری پرچمدار هیئت شدند و سنگ‌بنای حسینیه از همان موقع گذاشته شد.» طبق روایت‌های محلی، آقای ناظری که از متولیان اصلی هیئت نوباوگان قنات‌آباد بود سال 1357ملکی را که در چند قدمی ورودی بازارچه سنتی قنات‌آباد بود، خرید و به ساخت حسینیه اختصاص داد. حدادی در این‌باره می‌گوید: «وقتی قرار شد حسینیه ساخته شود همه اهالی سنگلج و بانیان هیئت نوباوگان قنات‌آباد دست به‌دست هم دادند و حسینیه در کمترین زمان ممکن ساخته شد. طبق توصیه آقای ناظری، یک زیرزمین برای آشپزخانه و یک طبقه هم برای اجرای مراسم سینه‌زنی ساختند و این بنا با گذشت حدود نیم‌قرن دست‌نخورده باقی مانده است. در این حسینیه افراد مشهوری مثل علی‌اکبر ناطق‌نوری، سیدابوالقاسم شجاعی و مرحوم علی اکبر هاشمی‌رفسنجانی به‌عنوان واعظ، سخنرانی کرده‌اند.» در هیئت قنات‌آباد رسم بر این است که به میاندار هیئت به واسطه نظمی که به مراسم سینه‌زنی می‌دهد، لقب ناظم می‌دهند. در سال‌های ابتدایی حاج حسن ناظم، میاندار هیئت بود و بعد از درگذشت او حاج اکبر، ناظم هیئت شد. حاج اکبر ناظم، پدر معنوی بچه‌های هیئت نوباوگان قنات‌آباد بود و نوحه‌هایی که از او به جا مانده هنوز در این حسینیه خوانده می‌شود: «قدیمی‌ها روایت می‌کنند که حاج اکبر ناظم، سواد نوشتن نداشت و هر نوحه‌ای به دلش می‌نشست از فرزندانش می‌خواست آن را یادداشت کنند. بعد هم با کمک آنها نوحه‌ها را حفظ می‌کرد و در هیئت می‌خواند.»
