حرفه سخت جوان‌های ورزیده
بروجردی‌ها
توسعه حرفه نمدمالی
***
هنوز هم می‌شود در خانه تهرانی‌ها، برخی سفره‌خانه‌ها و رستوران‌هایی که حال و هوای تهران قدیم دارند، پادری‌هایی از جنس نمد پیدا کرد. روزگاری که در تهران، نمد در هر خانه‌ای پیدا می‌شد، کسب‌وکار نمدمال‌ها سکه بود. به گواه منابع مکتوب، بسیاری از نمدمال‌های تهران عهد قجر از مهاجران بروجردی بودند که پس از سکونت در محله‌های سنگلج و چال‌‌میدان به توسعه این حرفه و تامین تولید انواع نمد مشغول شدند. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، در این‌باره می‌گوید: «یکی از دسته‌های عزاداری معروف دوران قاجار دسته بروجردی‌ها بود که همگی از نمدمال‌های شهر بودند؛ عزادارانی که بدن‌های ورزیده‌ای داشتند و آنطور که عبدالله مستوفی توصیف‌شان کرده است مرشدی داشتند که با لهجه بروجردی به صفوف سینه‌زنی آنها که زبانزد بود نظم می‌داد؛ دسته‌ای آنقدر منظم و باشکوه که به آنها اجازه ورود به تکیه دولت داده می‌شد. شغل بیشتر عزاداران دسته بروجردی‌ها نمدمالی بود؛ شغلی که هم به توان جسمی بالا نیاز داشت و هم به‌تدریج عضلاتی برآمده برای کارگران به ارمغان می‌آورد.» علیرضا زمانی درباره حرفه نمدمالی و نقش بروجردی‌ها در توسعه این حرفه می‌گوید: « نمد کاربردهای دیگری هم داشت؛ ازجمله کلاه و لباس‌های نمدی که زمستان‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت.»
در همینه زمینه :
