سنگ‌نگاره‌های باستانی تیمره به حال خود رها شده‌اند

بیش از ۲۱هزار سنگ‌نگاره باستانی در تیمره گلپایگان وجود دارد که قدمت برخی از آنها به 40هزار سال می‌رسد و به‌گفته رسول مجیدی، مدیرعامل انجمن دوستداران تیمره گلپایگان، نه‌تنها این مجموعه به حال خود رها شده که حتی وزارت میراث‌فرهنگی نیز از ایجاد یک پایگاه ملی برای این مجموعه باستانی طفره می‌رود. پژوهشگر و راهنمای تخصصی سنگ‌نگاره‌های تیمره درخصوص وضعیت محوطه گسترده باستانی تیمره به ایلنا گفت: تیمره تا چنددهه پیش یک منطقه کاملا ناشناخته بود، تا اینکه اوایل دهه۷۰ دکتر مرتضی فرهادی با نگارش کتاب «موزه‌هایی در باد»، تیمره را به مردم ایران و جهان شناساند. درواقع پس از انتشار این کتاب بود که دوستان دیگر شروع به نگارش کتاب و مقاله درباره تیمره کردند و جسته‌وگریخته به شناسایی و معرفی این سنگ‌نگاره‌ها پرداختند؛ با وجود این هنوز تیمره آنطور که باید شناخته نشده بود.
او گفت: سال۹۴ بود که 4گردشگر و پژوهشگر ایتالیایی به‌واسطه کتابی که از دکتر فرهادی خوانده بودند، وارد منطقه شدند ولی نمی‌دانستند برای دیدن سنگ‌نگاره‌ها کجا باید بروند. وقتی بنده به‌عنوان راهنما آنها را به تیمره بردم، آنها از دیدن این حجم از سنگ‌نگاره‌ها شگفت‌زده شدند، به‌طوری که وقتی برگشتند از ما خواستند این محوطه عظیم از سنگ‌نگاره‌ها را حفظ کنیم و تأکید کردند که این آثار بسیار ارزشمند است.
رسول مجیدی افزود: ۵معدن بزرگ سنگ سیلیس برای استفاده در صنعت شیشه‌سازی و فولاد، در این منطقه فعال بودند. فعالیت معدن‌کاران داشت این مجموعه عظیم باستانی را نابود می‌کرد تا اینکه با پیگیری‌های بسیار توانستیم فعالیت ۳معدن را متوقف کنیم؛ اما هنوز 2معدن باقی مانده‌است. او گفت: وزارت میراث فرهنگی 3منطقه را در تیمره ثبت ملی کرده؛‌ اما متأسفانه هیچ برنامه حفاظتی دیگری برای سنگ‌نگاره‌های باستانی ندارد.
مدیرعامل انجمن دوستداران تیمره گلپایگان افزود: در حال ‌حاضر عربستان با داشتن ۴۰۰بوم صخره‌ای کارهای تأثیرگذار و زیربنایی بسیاری کرده است؛ اما در ایران ما هزاران بوم صخره‌ای داریم که برنامه‌ای برای حفاظت و معرفی آنها به جهان نداریم. او به ایجاد پایگاه ملی تیمره اشاره می‌کند و می‌گوید: درحال‌حاضر تیمره نیازمند پایگاه ملی است؛ اما پس از پیگیری‌های بسیار به ما گفته‌اند که یک نیرو می‌دهیم، ولی انجمن تیمره باید حقوق آن نیرو را متعهد شود، درحالی‌که فعالیت انجمن‌های مردم‌نهاد به‌هیچ‌وجه اقتصادی نیست و تعهدات مالی و مسائل اقتصادی در چارچوب فعالیت آنها قرار نمی‌گیرد.
مجیدی تأکید کرد: براساس پژوهش‌هایی که در نبود پایگاه ملی صورت گرفته، ‌نمادها از شکل به خط تبدیل شده و ما سیر تطور خط را در منطقه داریم. اما با تمام اینها اقدامی برای حفاظت از این داشته‌های فرهنگی صورت نمی‌گیرد و اگر تلاش جامعه محلی نباشد، این سنگ‌نگاره‌ها برای همیشه نابود می‌شوند.