رنج روزهای انتظار و بی‌پدری

چشم انتظاری سخت‌ترین کار دنیاست؛ کاری که خانواده شهدای جاویدالاثر با روح و جان شان تجربه کردند. محمد امینی فرزند شهید احمد امینی از روزهای سخت بی‌خبری از پدر غواصش اینطور می گوید: «پدرم در سال 1364 در عملیات کربلای 4 برای انجام عملیات شناسایی وارد آب می‌شود؛ در حالی که از لورفتن عملیات اطلاعی نداشت و به اسارت نیرو‌های عراقی درمی‌آید و به شهادت می‌رسد. بعد از 12 سال مفقودالاثربودن شهادت او به اثبات رسید و در نهایت پیکر ایشان همراه با 360 شهید غواص دیگر پیدا می‌شود. زمانی که قایق پدرم توسط نیرو‌های بعثی شناسایی می‌شود مورد انفجار قرار می‌گیرد و پیکر شهدا در آب می‌افتد. مادرم در نبود پدرم سختی‌های زیادی کشیده است و در 12 سالی که ایشان مفقودالاثر بودند تصور می‌کردم که زنده است و همیشه عکسی از پدرم در جیب داشتم و از اسرایی که آزاد می‌شدند پیگیر ایشان بودیم که متوجه شویم که آیا زنده است یا نه؟»