تغيير چهره
تیم ملی والیبال زنان با جوانانی که به‌تازگی خودی نشان داده‌اند، امیدوار است این‌بار در آسیا اتفاق خوبی رقم بزند
تیم ملی چهره جدیدی پیدا کرده است؛ جوان است و قدبلند و البته سر وزن. این نتیجه سیاست‌های فدراسیون والیبال و سختگیری‌های پدیده بلوری‌زاده، سرمربی تیم ملی، است. تیم برای سومین دوره چلنج‌کاپ آسیا آماده می‌شود؛ مسابقاتی که سومین دوره آن از دوم خرداد به میزبانی فیلیپین آغاز خواهد شد. والیبال زنان بیش از یک دهه است که در میدان‌های آسیایی حضور دارد و اگرچه تقریبا همه‌ساله درجا زده، ولی این‌بار با تغییراتی که ایجاد شده همه به اتفاق جدید امیدوارند و به پنجه‌هایشان اعتماد بیشتری دارند. این را می‌شد در آخرین تمرین تیم در تهران دید؛ هرچند میلاد تقوی، رئیس تازه به مسند نشسته فدراسیون، نمی‌خواهد به تیم استرس وارد شود و خطاب به آنها می‌گوید: «انتظار ایجاد نمی‌کنیم که استرس بگیرید؛ فقط طوری بازی کنید که همه بگویند حق‌شان برد بود»؛ اما کیست نداند هر تیمی به هر مسابقه‌ای که می‌رود، تنها چیزی که باید به‌دست بیاورد، سکو و مدال است. فریبا محمدیان، نایب‌رئیس فدراسیون، قبول دارد که والیبال زنان به رشدی که در این چند سال باید به آن می‌رسیده نرسیده است. او معتقد است که همزمان باید چند کار برای تیم انجام شود؛ «قبل از هر چیز باید روی شاخص انتخاب بازیکن پافشاری و به ریزآموزش‌ها توجه شود. زنان به یک مربی خارجی که در فضای کاری خودش موفق بوده باشد، نیاز دارند.» اما مسئله مهم‌تر که زنان به آن نیاز دارند و بارها درباره‌اش صحبت کرده‌اند، کار پایه‌ای است؛ «برای این کار خانم فنگ، مدرس فدراسیون جهانی، برای مربیان ما کلاس می‌گذارد تا آنها را با علم روز این رشته آشنا کند.» مورد آخری که محمدیان به آن اشاره می‌کند، برگزاری مسابقات دوستانه است. این مورد آخر شاید خیلی شدنی نباشد. تیم ملی مردان که برای گرفتن سهمیه المپیک به درودیوار می‌زند، قبل از لیگ ملت‌ها هیچ بازی دوستانه‌ای نداشت.
بلوری‌زاده: این تیم 52کیلو وزن کم کرد
پدیده بلوری‌زاده به‌عنوان سرمربی تیمی که به چلنج‌کاپ آسیا می‌رود، چند مورد از خواسته‌های فدارسیون را اجرا کرده است. مورد اول انتخاب بازیکنان با شاخص‌های جدید بود. او می‌گوید: «از سال‌های پیش که مسابقات زیر 16سال به برنامه‌های فدراسیون جهانی اضافه شد، سیاست فدراسیون ما هم این شد که مثل والیبال پسرها، دختران هم برای تغییر نیاز دارند که کار را از رده‌های سنی پایین شروع کنند؛ تیم قدبلندتر شود، سرعت بازی بالاتر برود و انتخاب‌ها با توجه به شرایط آسیا انجام شود. آسیایی‌ها قدبلند نیستند ولی سرعت‌شان زیاد است، البته جز چین.» در بین تیم‌های حاضر در فیلیپین ایران و میزبان میانگین قدی بالاتری دارند.
در تیم بلوری‌زاده چند اتفاق افتاده که مهم‌ترین آنها پایین آمدن وزن تیم است؛ «درمجموع، همه افرادی که به اردو آمدند، آنهایی که ماندند و آنها که رفتند، روی هم 52کیلو وزن کم کردند. برای ما مهم است که در والیبال زنان این فرهنگ ایجاد شود که فیزیک آنها باید با والیبال امروز دنیا هم‌خوانی داشته باشد.» بلوری‌زاده حساسیت‌های خاص خودش را در مربیگری دارد؛ اینکه مربی بدنسازی همه تکنیک‌ها را درست به بازیکنان آموزش بدهد یا مربیان کار اضافه از بازیکنان نخواهند و موجب آسیب‌دیدگی آنها نشوند. او برای انجام‌دادن همه این کارها و رساندن آنها به نتیجه فقط یک چیز می‌خواهد: «حوصله».
پدیده ستاره سال‌های دور والیبال است و تحصیلات آکادمیک ورزشی دارد و حالا می‌خواهد تیم را به چیزهایی برساند که خودش به آنها نرسیده است؛ « من و کمک‌مربیان همه می‌خواهیم یک اتفاق جدید رقم بخورد و با توجه به سوادمان صبح تا شب فیلم می‌بینیم و مطالعه می‌کنیم. مربیان مرد این فرصت را داشته‌اند که کنار مربیان بزرگ دنیا تمرین‌دادن و آموزش‌دادن را یاد بگیرند؛ اما ما کناردست هیچ مربی بزرگی نبوده‌ایم و با تجربیات‌مان کار می‌کنیم. نتیجه‌ای که این تیم می‌گیرد، موفقیتی برای همه زنان والیبالیست است و می‌توانیم سرمان را بالا بگیریم و از هر گذری که رد شویم، اعتبارمان بالا می‌رود.»
تیم بلوری‌زاده سعی می‌کند به حرفه‌ای‌شدن نزدیک شود.بلوری‌زاده می‌گوید: «همه مسائل ریز زندگی‌شان هر روز کنترل می‌شود. از همه وعده‌های غذایی‌شان عکس می‌گیرند، کالری‌ها و ساعت خواب‌شان کنترل می‌شود و... سعی کرده‌ایم آنها احساس نکنند از چیزی که در دنیا اتفاق می‌افتد محرومند.»
پر از انگیزه‌ام
ریحانه کریمی منتظر اتفاق جدید در آسیاست
ریحانه کریمی یکی از بهترین‌های تیم است. او با اینکه خودش را جوان نمی‌داند، فقط 22سال سن دارد. کریمی از تغییرات تیم و خواسته بازیکنان برای نتیجه‌گیری در مسابقات می‌گوید.
قرار است در فیلیپین چه اتفاقی بیفتد؟
ما خیلی امیدواریم. جوانانی که به تیم آمده‌اند قد بلندی دارند و خوش‌تکنیک‌اند. آنها از نسل ما بهترند. ما هم اراده قوی داریم و می‌خواهیم اتفاق خوبی رقم بزنیم.
شما هم سن زیادی نداری.
بله، من 22سال دارم.
ورزش زنان ایران در یکی دو دهه اخیر فعال شده است؛ اما همچنان این نگاه هست که زنان فعلا در رشته‌های تیمی نمی‌توانند نتیجه بگیرند. نتایج هم این تفکر را تأیید می‌کنند. این موضوع اذیت‌کننده نیست؟
من اصلا اعتقادی به این نگاه ندارم. در والیبال زنان قوی‌ترین تیم‌ها در آسیا هستند. ژاپن چند روز پیش ترکیه را برد و چین هم ایتالیا را شکست داد. درست است که در آسیا کارمان سخت است ولی اینطور نیست که موفق نشویم. ما هر سال بهتر می‌شویم؛ به‌خصوص امسال که حتی روتین زندگی‌مان هم حرفه‌ای‌تر شده است. ما با گذشت زمان می‌توانیم نتایج بهتری بگیریم. البته از این هم نباید غافل شویم که توجه به تیم زنان هم بیشتر از قبل شده است.
به‌نظر می‌رسد مربی سختگیری هم دارید.
هر مربی‌ای سختگیری‌هایی دارد؛ ولی خانم بلوری‌زاده روی جزئیات حساس‌اند و یک کم بیشتر سختگیری می‌کنند که البته ما دوست داریم.
مثلا چه حساسیت‌هایی دارند؟
روی وزن تیم سخت گرفتند. البته من خودم جزو بچه‌هایی نبودم که وزن کم کردند؛ ولی همان بچه‌ها هم که چند کیلو وزن کم کردند، خودشان راضی بودند چون در عملکردشان تأثیر داشت. او قوانین خاص خودش را دارد که کنارآمدن با آنها در آغاز سخت بود؛ ولی الان با او هماهنگ شده‌ایم و همه‌‌چیز عالی است. مثلا هر روز قبل از صبحانه شکم‌فیله می‌رویم، ضربان قلب و وزن را چک می‌کنیم. در دفاع برای بهترشدن پنجه‌ها و ساعد، تمرینات فشرده و دقیقی داریم.
نوشته‌های روی دیوار را چه‌کسی نوشته و نقاشی را چه‌کسی کشیده؟
هر روز صبح هر کسی مود خودش را نقاشی می‌کند. نوشته‌ها هم مشق‌هایمان هستند. روز اول روی مقوا نوشتیم چه کارهایی باید انجام بدهیم تا پیشرفت کنیم. بعضی نوشته‌ها برنامه بدنسازی است و بعضی‌ها قوانین. مثلا یک قانون داریم که می‌گوید برای توپ باید خودمان را بکشیم و توپ از ما باارزش‌تر است. ما هدف‌هایی را نوشته‌ایم که اگر به آنها برسیم تیک می‌زنیم، وگرنه باید دوباره انجام‌شان بدهیم.
بعضی وقت‌ها تیم زنان با مردان مقایسه می‌شود. این مقایسه‌شدن که به‌نظر درست نمی‌رسد، بازدارنده است یا به شما انگیزه می‌دهد؟
تیم ملی مردان باعث افتخار است؛ ولی این تبعیض‌ها و مقایسه‌ها که در همه رشته‌ها هست، برای ما خنثی است؛ چون ما کار خودمان را می‌کنیم. البته بعضی وقت‌ها انگیزه می‌دهد.
به‌نظر می‌رسد این دفعه انگیزه‌تان برای نتیجه‌گیری بیشتر از همیشه است؟
همه ما پر از انگیزه‌ایم. نه اینکه مقام بگیریم، ولی می‌خواهیم یک اتفاق جدید رقم بزنیم.
در همینه زمینه :
