داستان ویلچر

سحر جعفریان؛ روزنامه‌نگار

سال‌های طولانی از آن نیمه شب تاریک گذشته است؛ نیمه شبی که هنوز هم گاهی کابوس‌اش را می‌بیند و خوف می‌کند. پشت فرمانِ ماشین تازه خریداری شده‌اش نشسته بود و با سری خوش در جاده‌ پر پیچ و تاب چالوس به‌سوی مازندران پیش می‌راند. لیلا (همسرش) هم کنارش بود و مدام حرف می‌زد از روز عروسی‌شان که هنوز سالی از آن نگذشته بود. لحظه‌ای غفلت (مکالمه با تلفن همراه) هم حادثه‌ساز است. ماشین تازه خریداری شده با سرنشینانِ و جوان خود به قعر دره‌ای سنگلاخ که واژگون می‌شود، محمد عرق‌ریزان از کابوس بیدار می‌شود. از آن نیمه‌شبِ سیاه تا به امروز، لیلا روی ویلچر نشسته و اوج تراژدی داستان‌شان هم این است که برادر کوچک لیلا که پیش از این به سبب اختلالات ژنتیک و مادرزاد، دچار ناتوانی و معلولیت جسمی- حرکتی بوده نیز با ویلچر حرکت می‌کند.

لنگیدن کمیت ویلچرنشینان
به همین سادگی می‌توان از یک زندگی عادی پرت شد به یک زندگی که نوعی از معلولیت همه ابعاد آن را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. طبق آخرین آمار منتشر شده از سوی سازمان بهزیستی کشور، سالانه بیش از 40تا 60هزار نفر در پی وقوع تصادفات به جمعیت معلولان کشور افزوده می‌شوند و این میان بیش از 30درصد از مجموع آمار معلولان کشور که از طیف وسیعی از انواع معلولیت رنج می‌برند به معلولان جسمی- حرکتی اختصاص دارد. معلولانی که ویلچر یکی از نیازمندی‌های نخستین‌شان است و بدون آن، کارشان لنگ می‌ماند.

آمارهای نگران‌کننده در حاشیه طرحی خداپسندانه
اجرای طرح اهدای ویلچر هم از سوی سازمان بهزیستی و هم از سوی انجمن‌های خیریه و مردم‌نهادی که خیران و نیکوکاران بسیار دارند، قوت گرفت. قوتی که تصویب قانون حمایت از حقوق معلولان، افزایش نگران‌کننده آمار معلولان جسمی- حرکتی و نیز تخصیص بودجه‌های نصفه و نیمه این حوزه، مزید علتش بود. اهدای ویلچرهایی که در حال حاضر با قیمت پایه حدود 2تا 3میلیون تومان (ویلچرهای ارتوپدی) در بازار عرضه می‌شوند و برخی از برندها و مدل‌هایشان تا بیش از 100میلیون تومان (ویلچرهای برقی مبله) هم قیمت‌گذاری شده‌اند. به این مبلغ که تامین آن اغلب برای بسیاری از خانواده‌ها سنگین و دشوار است، هزینه تعمیر و سرویس ویلچرها را هم اضافه کنید که آن نیز با میانگین 200هزار تومان تا بیش از چند 10میلیون تومان می‌شود.