تراژدی خون های آلوده ای که از فرانسه آمد

مستند «قوی‌دل» پدیده جشنواره هفدهم و موفق ترین فیلم این دوره  بودکه هم جوایز زیادی گرفت و هم  توجه منتقدان و علاقمندان سینمای مستند را به خود جلب کرد. مستندی که  در آن کوشیده شده، برای اتفاقی مستند ،ساختاری دراماتیک طراحی شود. مستند «قوی دل» پرونده خون های آلوده فرانسوی را مورد واکاوی قرار داده؛ خون های آلوده ای که از فرانسه به چندین کشور، از جمله ایران فرستاده شد و دریافت کنندگانش را مبتلا به بیماری ایدز کرد. داستان تلخ هموفیلی هایی که قربانی خون های آلوده شدند. در سال‌های 61 تا 63 شرکت «مریو»ی فرانسه داروهای فاکتور 8 و 9 پلاسمایی را به ایران ارسال می‌کرد و بیماران مبتلا به هموفیلی از این داروها استفاده می‌کردند اما این داروها آلوده به اچ‌‌آی‌وی بود که منجر به ابتلای بیماران هموفیلی در آن زمان به ایدز شد. در آن زمان شرایط آزمایش فرآورده‌های خونی نبود و کشور در وضعیت جنگی قرار داشت. پرونده ای که به تازگی رئیس کانون هموفیلی ایران از بازگشایی اش خبر داد. مستند «قوی دل» با تمرکز بر شخصیت های برگزیده اش، از تراژدی ، درام خلق می کند و به روایتی داستانی در دل یک مستند پرتره  و اجتماعی می رسد.

به روایت کارگردان
سندی برای آیندگان

نخستین روزهای ورود کرونا به ایران اخبار ضد و نقیضی درباره این ویروس و چگونگی شیوع آن در کشورمان شنیده می‌شد. همان زمان با علی رستم‌آبادی نویسنده مستند «قوی‌دل» صحبت می‌کردم که او این اتفاق را شبیه به فاجعه ورود خون‌های آلوده به کشور می‌دید. پس از صحبت‌هایی که با علی رستم‌آبادی داشتیم به یک طرح ابتدایی رسیدیم. به سراغ پرونده‌های خون‌های آلوده رفتیم و در مرحله پژوهش به احمد قوی دل رسیدیم. در واقع آرش خلیلی به عنوان پژوهشگر این پروژه در بحث داروهای آلوده به هر بخشی که رجوع می‌کرد به اسم «احمد قوی‌دل» می‌رسید. با آقای قویدل جلساتی را برگزار کردیم و بعد از ۴ جلسه ایشان راضی شد،  راجع به زندگی شخصی خودش صحبت کند.
 طرح اولیه مستند «قوی‌دل» در همه جا رد شد . به هر جایی که مراجعه کردیم جواب منفی شنیدیم. بسیاری با این برچسب که این فیلم مستند، سیاه نمایی دارد طرح را رد می‌کردند. انتقادهایی در طرح به قوه‌قضاییه و وزارت بهداشت شده بود که خیلی از ارگان‌ها هراس داشتند که برای ساخت این فیلم سرمایه‌گذاری کنند . بعضی از مسئولان معتقد بودند که موضوع این مستند سیاه است و نمایش دادنش در این شرایط جامعه به صلاح نیست.سال ۹۸ مستند «آسوده بخواب کوروش» را در جشنواره سینماحقیقت داشتم. بعد از نمایش فیلم در ردیف جلویی ام دیدم یک نفر از آن تعریف می کند و به نفر بغل دستی اش گفت می خواهم کارگردان این فیلم را ببینم و من خودم را به ایشان معرفی کردم و گفتم کارگردان فیلم من هستم. از آنجا بود که با آقای الهی آشنا شدم. طرح مستند «قوی دل» را به ایشان ارائه دادم و با هم صحبت کردیم و برای کار ایشان زحمت کشید و با مرکز گسترش قرارداد بست و به عنوان تهیه کننده بسیار حرفه ای کار کرد.  در واقع سعید الهی و مرکز گسترش سینمای مستند تجربی و پویانمایی پشت کار ایستادند و امکان ساخته شدنش را فراهم کردند.
این مستند در واقع پرتره آقای احمد قوی دل است.  احمد قوی دل در دهه ۶۰ و در زمانی که فرآورده‌های دارویی و خون‌های آلوده از فرانسه وارد ایران شد در پرونده مربوط به این موضوع فعالیت ویژه‌ای داشت و در واقع فردی رسانه ای بود.

شناسنامه
کارگردان: علی فراهانی صدر، نویسنده: علی رستم آبادی، پژوهش: آرش خلیلی، فیلمبردار: هادی زهره کاشانی، مدیر تولید: محمدجواد قاسمی، تدوینگر: علی فراهانی صدر، صدابردار: حسین خانی و روهام یوسفی، طراحی و ترکیب صدا: امین شریفی، صداگذار: سارا خادمی، اصلاح رنگ: علی شریفی و محمد صالحی، تهیه کننده: سعید الهی. محصول مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویا نمایی