قاچاق انسان و منطقه ممنوعه

فهیمه پناه‌آذر، روزنامه‌نگار

شاید فیلم سینمایی «صدای آزادی»به کارگردانی آلخاندرو مونته برده کاملا جنایی- معمایی نباشد، اما به‌شدت پلیسی است؛ فیلمی از یک آسیب اجتماعی بزرگ جهانی که می‌تواند خشن‌ترین صحنه‌ها را رقم بزند اما کارگردان بدون خشن‌ترین تصویر، تلخی‌های این آسیب را به تماشاگر نشان می‌دهد و تماشاگر را با خود همراه می‌کند. می‌توان گفت این فیلم طولانی‌مدت با هر مانعی که می‌توانید تصور کنید «روبه‌رو شده است، اما وارد جزئیات نمی‌شود.
قصه قاچاق بچه‌ها و سوءاستفاده‌های مختلف از آنها همیشه یکی از سوژه‌های فیلمسازان بوده اما در «صدای آزادی» این موضوع کاملا موشکافانه و واضح به تصویر کشیده می‌شود. به‌نظر می‌رسد هدف از ساخت این فیلم به‌صدا‌درآوردن زنگ خطر و یک هشدار جدی به جامعه جهانی باشد. صدای آزادی ما را به منطقه‌ ممنوعه می‌برد و سکانس‌های نفسگیر و هیجان‌انگیزی را نمایش می‌دهد. طبق آمار قاچاق کودکان، ایالات‌متحده یکی از مقاصد اصلی قاچاق انسان است. این فیلم نشان می‌دهد که دنیا مکان خوبی برای نیازمندان، فقیران ‌و قشر آسیب‌پذیر نیست. این فیلم طبق یک داستان واقعی ساخته شده، و داستان آن براساس عملیات زیرزمینی راه‌آهن شکل گرفته؛ گروهی که با تشکیل یک سازمان غیرانتفاعی، این عملیات‌ها را برای مبارزه با قاچاق کودکان شکل می‌دادند تا به شکل مخفی به کشورهای مختلف برای نجات کودکان کمک کنند.
قاچاق بین‌المللی کودکان، یک تجارت زیرزمینی بوده و نمی‌توان به‌صورت دقیق ارزش مالی‌اش را اعلام کرد اما سازمان تحقیقات امنیت داخلی آمریکا تخمین می‌زند این رقم به‌صورت سالانه چیزی در حدود ۱۵۰‌میلیارد دلار باشد.
همچنین طبق برخی بررسی‌ها، ایالات متحده آمریکا بزرگ‌ترین مصرف‌کننده این بازار غیراخلاقی و غیرقانونی به‌شمار می‌رود. این فیلم از سوی منتقدان نمره‌۷۳ را دریافت کرده است، اما کاربران بیشترین نمره را به این فیلم داده‌اند اما در گزارش‌های مختلف این سؤال پیش می‌آید که چرا در آمریکا نمی‌خواهند این فیلم دیده شود؟‌