استراتژی 2020

علی شاکری| مهم‌ترین دستاورد این دوره از لیگ ملت‌های والیبال برای ایران نگاهی عمیق‌تر به پشتوانه‌سازی بود. اینکه والیبال ایران  قابلیت و پتانسیل بالایی در این زمینه دارد و سرمربی تیم‌ملی هم چند بر اساس ضرورت و به واسطه مصدومیت بازیکنان قدیمی از چهره‌های جوان استفاده کرد که نشان از پویایی این رشته در کشور می‌دهد. پوست اندازی که باید خیلی پیش‌تر اتفاق می‌افتاد ولی حالا هم برای انجامش دیر نبود. حالا و از این پله به بعد ما می‌توانیم با استفاده از ظرفیت تورنمنت‌های پیش‌رو از نیروهای جوان‌مان استفاده کنیم. جوانانی که هم بدن‌های سرحالی دارند و هم انگیزه‌شان بسیار زیاد است. با توجه به عملکرد درخشان والیبال ایران در رده سنی پایه آن هم در یک‌دهه اخیر و آخرینش قهرمانی جهان تیم‌ملی نوجوانان کشورمان ،ما شاهد این بودیم که ستاره‌هایی از همان نسل پله را دو تا یکی طی کردند و از نوجوانان به طور مستقیم وارد تیم 
بزرگسالان شدند. 
در حالی که اصولا این طور است که رده سنی نوجوانان باید چندسالی در تیم ملی جوانان و امید تجربه اندوزی کنند. اگرچه همین موضوع دست‌مایه نقد برخی کارشناسان بود و من هم به نوعی برخی از آن نکات را تایید می‌کنم. برخی معتقد بودند حضور مستقیم نوجوانان به بزرگسالان فرصت‌سوزی است و انگیزه بازیکنان را کاهش می‌دهد.  قطعا تزریق بازیکنان جوان باید اصولی باشد اما از دید من، کولاکوویچ شرایط تیم جوانان و امید کشورمان را متزلزل دید. اگرچه پنجمی جوانان و هفتمی امید در جهان رتبه بدی نیست اما سرمربی مونته نگرویی تیم‌ملی اعتقاد داشت نوجوانان آموزش و پرورش پذیری بیشتری دارند. ضمن اینکه ما باید بپذیریم برخی بازیکنان خاص هستند؛ یکی مثل آتناسویچ در صربستان یا علیرضا نادی در همین والیبال خودمان،مستقیم از تیم ملی نوجوانان به بزرگسالان می‌روند و خیلی هم می‌درخشند. اتفاقی که می‌تواند بازهم تکرار شود. اما در این بین یک ایراد وجود داشت و آن هم اینکه از برخی پنانسیل‌ها استفاده نشد. جواد کریمی در پست پاسور، رسول آقچه‌لی در پست پشت خط و طیب عینی در پست مدافع میانی چهره‌هایی بودند که حق میدان دیدن داشتند اما به چشم نیامدند. به ویژه کریمی که یکی از بهترین پاسورهاست و باید زودتر در تیم بزرگسالان تجربه کسب کند. از طرف دیگر استراتژی تیم‌ملی باید پیش از این مسابقات و تورنمنت اعلام می‌شد. اینکه هدف ما صرفا آزمون و خطای جوانان و افزایش تجربه آن‌ها بود، نیازی نبود ستاره‌هایمان را خیلی زود از نظر بدنی و روحی خسته کنیم. از طرف دیگر باتوجه به اینکه حضور والیبال ایران تا هفت سال آینده در تورنمنت لیگ ملت‌های والیبال گارانتی شده است نباید اینقدر بازیکنان جوان و امیدمان را نادیده می‌گرفتیم چون بهترین فرصت بود که هرچه بیشتر از آن‌ها استفاده کنیم. نکته مهم اینکه فدراسیون والیبال در گذشته برنامه داشت المپیک ٢٠٢٠ حدود ٥٠درصد از چهره های تیم را تغییر دهد. به نظر می‌رسد این هدف که چشم انداز درستی هم هست به خوبی در حال شکل‌گیری است.
 در نهایت باید گفت که سعید معروف در میان بازیکنان باتجربه کارآمدترین، موثرترین و بهترین بازیکن ایران بود و نقش زیادی در درخشش جوانان داشت. همچنین امیرحسین توخته و صابر کاظمی ما را به آینده والیبال کشور امیدوار کردند. در بخش لیبرو به نظر می رسد که والیبال ایران از پایه باید دنبال چهره‌های برجسته تری برود و در پست مدافع میانی هم می‌شود گفت تنها جایی است که مشکل نیروی انسانی نداریم.