در دوره قاجار امنیت شهر تهران با دروازه‌ها و قراولخانه‌ها تأمین می‌شد. قراولخانه جایی بود که پاسبان‌ها در آن حضور داشتند و هنگامی که شورشی در شهر یا بیرون آن به وجود می‌آمد وظیفه قراولان این بود که در شهر به‌صورت مسلح حضور یابند و مراقب اوضاع باشند. تعداد این قراولان در محله‌ها به یک اندازه نبود. همه محله‌ها نیز صاحب قراولخانه نبودند. به‌عنوان مثال تعداد قراولان در محله بازار نسبت به چال میدان بیشتر بود یا در محله‌هایی که خانه‌های صاحب منسبان در آن قرار داشت قراولخانه‌ها نزدیکی بیشتری به هم داشتند. در نقشه کرشیش که نخستین نقشه رسمی از تهران قدیم به حساب می‌آید تعداد این پاسدارخانه‌های عهد ناصری 9 مورد گزارش شده است. قراولخانه باغ پسته بک، گذر دوستعلی خان، تکیه زرگرها، گذر حمام میرزا صالح، تکیه ملاقدیر، دروازه دولاب، تکیه پهلوان شریف، میدان‌های کاه‌فروشان و مال‌فروشان از جمله محله‌ها و گذرهایی بودند که قراولخانه‌های 9گانه تهران در آن جا داشتند. در هر قراولخانه به‌طور معمول 20 نفر قراول شیفتی، فعالیت و قراولان در بیشتر موارد از سلاح سرد استفاده می‌کردند اما بعد از تأسیس قورخانه آنها به سلاح گرم نیز مسلح شدند.
قراولخانه‌های 9گانه تهران قدیم
در همینه زمینه :
