کوچه هفت کنیسه
محله عودلاجان بیش از 400سال قدمت دارد و می‌توان گفت میدان سرچال تهران قدیم یکی از نخستین محل تمرکز یهودیان در محله عودلاجان بوده است.
به همین دلیل وجود 20کنیسه باعث شده تا تمرکز کنیسه‌ها در این محله از سایر محله‌های پایتخت بیشتر باشد. در یکی از کوچه‌های این محله به تنهایی 7کنیسه قرار دارد. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، درباره این کوچه می‌گوید: «از قدیم در محله عودلاجان به‌دلیل فراوانی کنیسه، کوچه‌ای به نام هفت‌کنیسه وجود داشت که با گذشت زمان به کوچه هفت‌مسجد تغییر نام داد. در گذشته در این کوچه باریک و مارپیچ 35خانوار زندگی می‌کردند.» به روایت سعید سینایی، از ساکنان قدیمی این کوچه، نخستین کنیسه «خاله» نام داشت که چند هفته قبل از شروع ایام پسح (عید آزادی قوم یهود از قید برده‌داری فرعون‌های مصر) و پختن مصا (نوعی نان فطیر که یهودیان به‌طور سنتی در تعطیلات یک هفته‌ای پسح می‌خورند) در این کنیسه انجام می‌شد. همچنین ابتدای کوچه، دست راست، کنیسه یوسف شیرازی بود که اغلب شیرازی‌ها به این کنیسه می‌آمدند و متولی آن یعقوب صفا، مردی بذله‌گو و خندان بود. کنیسه بخشی هم با فاصله کمی از این کنیسه قرار داشت که از بهترین کنیسه‌های این کوچه به شمار می‌رفت. چهارمین کنیسه «کنیسه یزدی‌ها» بود که اغلب آنها به این مکان می‌آمدند. قدری پایین‌تر در امتداد کوچه هفت‌کنیسه، ۲ انشعاب دیگر شکل گرفته بود که از سمت چپ به حیاط نسبتاً بزرگی منتهی می‌شد. در این محوطه ۳ کنیسه دیگر وجود داشت: کنیسه کاشی‌ها و کنیسه دماوندی‌ها و کنیسه مخلوط که معمولاً کردها و کرمانشاهی‌ها و هم‌کیشانشان از دیگر شهرها به این مکان رفت‌وآمد داشتند.
