کوچه مروی
تهران‌شناسان، «کوچه مروی» را نخستین کوچه با سبک و سیاق معماری شهری و امروزی تهران می‌دانند؛ کوچه‌ای که بیش از 350متر مساحت دارد و یک سر آن به مسجد آقامحمود و طرف دیگر آن به مدرسه مروی و راسته بورس شکلات، تنقلات، قهوه و لوازم آرایشی و بهداشتی ختم می‌شود. نصرالله حدادی، تهران‌شناس، درباره داستان شکل‌گیری این کوچه می‌گوید: «کوچه مروی بیش از ۲۰۰ سال قدمت دارد و به نام مالک قدیمی محله «محمدحسینخان مروی» نامگذاری شده. حاج‌محمدحسین‌خان از بزرگان ایل قاجار و از طایفه آشاقه‌باش بود که ایل او در زمان شاه‌‌طهماسب اول صفوی، وظیفه نگهداری از سرحدات ایران در شمال شرقی خراسان را برعهده داشتند. در حمله ازبک‌ها به مرو او به همراه دیگر اعضای خانواده اسیر شدند، اما حاج محمدحسینخان موفق به فرار شد و به تهران آمد. خان‌مروی در طول اقامت خود در تهران به ثروت زیادی رسید و املاک وسیعی را در غرب منطقه عودلاجان تهران خرید. در بخشی از اراضی‌اش، مسجد و مدرسه دینی ساخت و بعد از مرگش نیز باغ و عمارت‌هایش وقف شدند. نخستین حوزه علمیه تهران هم در این کوچه قدیمی تاسیس شده و به نام همین کوچه(مدرسه مروی) مشهور است.
