قصه شهر
شوق زندگی برای نان‌آوران کوچک
فاطمه عباسی
نان‌آور خانواده بودن برای آنها زود است، اما به ناچار از صبح تا شب خیابان‌ها را گز می‌کنند تا پولی برای گذران زندگی در بیاورند. خیلی از ما قرار ملاقات ناخواسته و هر روزه‌ای با این کودکان کار داریم. آسیب اجتماعی که این روزها به دلیل افزایش تعداد این کودکان در بیشتر محله‌ها و مناطق، قابل مشاهده است. بدون تعارف خیلی از ما به التماس‌های کودکان دستفروش سر چهارراه‌ها عادت کرده‌ایم. دیدن بچه‌مدرسه‌ای‌هایی که به دور از چشم مأموران سد معبر، بساط دستفروشی باز کرده‌اند هم چیز عجیبی نیست. کمی آن طرف‌تر در انبار‌های غیرمجاز همین بچه‌ها با پول اندکی به کار گرفته می‌شوند و روزهایی که باید پشت میز و نیمکت مدرسه گذرانده شود برای تعداد زیادی از این کودکان در کارگاه‌های خیاطی و بسته‌بندی پوشاک و تراشکاری می‌گذرد. در بین همه این تلخی‌ها، خوشبختانه بهزیستی به‌صورت مداوم فعالیت‌هایی را برای حمایت از این قشر انجام می‌دهد که در ساماندهی وضعیت کودکان کار تا حدود زیادی مؤثر است. یکی از طرح‌هایی که این سازمان قرار است به‌زودی اجرایی کند، راه‌اندازی «مجتمع‌های شوق زندگی» در راستای اجرایی شدن آیین‌نامه و شیوه‌نامه قانون حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست است. مجتمع‌های شوق زندگی در مناطق مختلف کشور با مدیریت و نظارت بهزیستی و با حضور همه دستگاه‌های ذیربط راه‌اندازی خواهد شد و هدف از آن تلاشی مؤثر برای بهتر شدن شرایط زندگی
کودکان کار و خیابان، زباله‌گرد، بی‌سرپرست و بدسرپرست است. در این مجتمع‌ها تیم‌های مددکاری تخصصی به همراه سمن‌ها و مؤسسات مردم‌نهاد فعال می‌شوند و خدمات بسیار متنوعی را به مراجعه‌کنندگان ارائه می‌دهند؛ به‌طور مثال درخصوص کودکان کار و خیابان که به تکدی‌گری یا دستفروشی مشغول هستند، تیم تخصصی وارد عمل شده و با خانواده‌ها ارتباط برقرار می‌کند. در نهایت به خانواده‌ها آموزش داده می‌شود که این موضوع جرم است و تبعات قانونی دارد. خانواده‌هایی که صلاحیت داشته باشند، فرزند نزد آنها بازمی‌گردد و شرایط کودک و وضعیت خانواده تا مدتی همچنان بررسی و پیگیری می‌شود و در راستای توانمند‌سازی آنها اقدام می‌شود. کودکانی که حضور آنها در محیط خانواده آسیب‌زا و خطرناک تشخیص داده شود، به‌صورت موقت یا دائم به مراکز بهزیستی انتقال داده می‌شوند.
