چند نکته درباره علاقه‌های دیجیتال بچه‌ها

استفاده زیاد از بازی‌های آنلاین،‌ تلویزیون، تبلت و موبایل غیر از اینکه تمرکز کودک را مختل می‌کند، اگر آن بازی تم ترس داشته باشد، می‌تواند موجب بروز اضطراب در کودک شود و اگر تم پرخاشگری داشته باشد، می‌تواند در کودک خشم ایجاد کند.
در کودک بخشی به نام مشاهده و یادگیری وجود دارد که آن را دقیقا از تلویزیون و بازی‌ها و دوستان خود یاد می‌گیرد. پس خیلی مهم است که استفاده کودک از تکنولوژی محدود باشد.
  بعضی از والدین مدام شکایت دارند که بچه‌ام سرش مدام توی موبایل است. موقعی می‌توان کودک را از فضای دیجیتال دور کرد که والدین در خانه شرایط مناسبی را فراهم کرده باشند. کودکی که تفریحی در خانه ندارد، طبیعی است که به این چیزها پناه بیاورد. اصلا خیلی از کودکان به‌دلیل اضطرابی که در وجودشان دارند، از محیط و دنیای واقعی اجتناب می‌کنند و به بازی‌های آنلاین ‌رو می‌آورند. اینها باعث می‌شود کودک آسیب ببیند. منظور این نیست که  والدین هر روز بچه را باید بیرون ببرند، اما لازم است با بچه وقت بگذرانند و تفریحاتی برای او درنظر بگیرند که استفاده از موبایل و تبلت در او کم شود. خود والدین هم به‌عنوان الگو باید در استفاده از موبایل مراقبت کنند تا کودک این رفتار را یاد بگیرد.
 بازی یا انیمیشنی که مناسب سن کودک باشد، لزوما باعث اضطراب در کودک نمی‌شود، مگر اینکه کودک مستعد اضطراب باشد و کوچک‌ترین جمله یا تصویر، او را مضطرب کند. علاوه بر این، همانطور که عنوان شد، بودن در معرض بازی و انیمیشن نباید نامحدود یا طولانی‌مدت باشد.
 گاهی کودک مشکلی دارد و نیاز به روانشناس یا مشاور یا روانپزشک پیدا می‌کند اما این دلیل نمی‌شود که کودکانی که مشکلی ندارند، پیش روانشناس نروند، چون رفتن نزد روانشناس به رشد و سلامت روانی کودک، بینش بالاتر، آگاهی بیشتر، شناخت بهتر کودک نسبت به‌خودش و... کمک می‌کند.
 والدینی که از نظر مالی این توانایی و امکان را ندارند، می‌توانند از روانشناسانِ فعال در مراکز دولتی کمک بگیرند یا از کتاب‌هایی که حالت درمانی دارند، استفاده کنند تا بتوانند به رشد و سلامت روانی کودک خود کمک کنند. کتاب‌هایی هستند که تم روانشناسی دارند و والدین با خواندن آنها می‌توانند به بهداشت روانی کودک خود کمک کنند تا اضطرابش پایین بیاید.