باغ ها تاوان بدهی شهرداری را می دهند

فروغ جباری| شیراز - خبرنگار :

مدتی است که ده قصرالدشت یا همان محله مسجد بردی شیراز و باغ‌های بهشتی آن در هیاهوی ماشین‌ها و آدم‌ها گم شده است و وضعیت درختانش روز به روز وخیم‌تر می‌شود. ریه‌های سبز این منطقه رؤیایی در معرض نابودی قرار دارد و از 4 هزار هکتار باغ سرسبز، تنها 800‌هکتار آن بر جای مانده است. جلوگیری از تخریب باغ‌های قصرالدشت به یک منجی نیاز داشت که با دلسوزی و پیگیری‌های مجدانه، این وسعت سبز را حفظ کند. 
«لیلا دودمان» رئیس کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شورای اسلامی شهر شیراز و نماینده شورای پنجم در ستاد آبادگری باغ‌های قصرالدشت شهرداری، این مسئولیت را برعهده گرفته و با کوشش مداوم، سعی در حفاظت از باغ‌های شیراز دارد. به این مناسبت با او گفت و گو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:


در حال حاضر برای جلوگیری از تخریب باغ‌های قصرالدشت و تغییر کاربری آنها چه تصمیماتی گرفته شده است؟

موضوع به قبل بر می‌گردد که کمیسیون ماده 5 این تصمیمات را گرفته و بیشتر به استانداری مربوط است؛ اگر چه نماینده شهرداری نیز در این کمیسیون حضور دارد اما صحبت از رأی یک نفر نیست و بیش از 10 نفر این طرح‌ها را تصویب می‌کنند که تنها 2 نفر از آنها از طرف شورای اسلامی شهر و شهرداری شیراز هستند. آن‌ها برای تغییر کاربری باغ‌هایی که در کوچه 32 قصرالدشت وجود دارد، مجوزی را صادر کرده‌اند اما با پیگیری‌های مداومی که داشتم، شهرداری فعلاً اجرای آن را متوقف کرده است.

چرا این مجوزها صادر شده است؟

بدهی‌های پیشین شهرداری عامل تعیین کننده در به وجود آمدن این معضل است. به دلیل محدودیت‌های مالی که ساخت و سازهای گسترده برای شهرداری به وجود آورده بود، امکان دارد این مجوزها را صادر کرده باشند. به گفته آقای اسکندرپور، موضوع باغ فدک و باغ کوچه 32 مربوط به شهردار پیشین بوده، اما با این وجود از ایشان خواستم که در هر حال جلوی این تخریب‌ها را بگیرند.

باغداران قصرالدشت در این خصوص چه نظری دارند؟

چندی پیش 85 نفر از باغداران قصرالدشت به شورای شهر آمدند و تحصن کردند. بعد از جلسه‌ای که با آنان داشتم ترتیبی اتخاذ کردم تا حرف‌هایشان را در حضور مسئولان شهری بزنند. با توجه به صحبت‌هایی که شد، برای بررسی مشکلات به مهدی آباد رفتم. آن‌ها معتقدند که شهرداری باید با برخورد سختگیرانه تری نسبت به این موضوع رفتار کند. آن‌ها عنوان کردند که چرا تمام زحمات باغداری و آبیاری را ما متقبل می‌شویم و هیچ تغییری هم نتوانیم در باغ‌ها بدهیم؟ آن‌ها می‌گفتند که از باغداری درآمدی نداریم و نفعی از باغ‌هایی که محصول نمی‌دهند به ما نمی‌رسد. خلاصه صحبت آنها این بود که مردم و مسئولان هیچکدام مشکلات ما را نمی‌بینند و درک نمی‌کنند و فقط دلشان هوای پاک می‌خواهد. چه دلیلی دارد هزینه این هوای پاک را ما بپردازیم؟

به نظر شما چطور می‌توان تخریب باغ‌ها را متوقف کرد و در عین حال مشکلات باغداران را نیز در نظر گرفت؟

این موضوع برای حل شدن نیاز به ساماندهی و یک اراده جمعی دارد. باید برای حفظ باغ‌ها این منطقه برنامه داشته باشیم؛ ابتدا باید باغ‌ها را شناسایی و درختان را شناسنامه دار کنیم و سپس تسهیلات در اختیار باغداران قرار بدهیم. سیستم آبیاری آنها نیاز به رسیدگی دارد و نباید طوری باشد که بعد از 3 ماه برای گرفتن آب مجبور به التماس شوند. زمانی که درختان آفت می‌زنند کسی پاسخگو نیست و بین جهادکشاورزی و منابع طبیعی و سازمان فضای سبز بحث در می‌گیرد که کدام اداره باید پاسخگوی این مشکل باشد. ضمن اینکه باید طرح‌هایی در رابطه با اقتصادی کردن باغ‌ها تصویب شود. بعضی از باغداران در برخی مناطق حتی اجازه ساخت سکو یا دستشویی را در باغ خود ندارند. اینگونه برخوردهای متعصبانه به هیچ عنوان باعث حفظ شدن باغ‌ها نخواهد شد.

چندی پیش اخباری منتشر شد مبنی بر اینکه در این خصوص با استاندار فارس نیز مکاتباتی داشته‌اید.

بله؛ به آقای استاندار درخواست کتبی دادم و از ایشان خواهش کردم در ارتباط با امور باغات شیراز، به خصوص باغ‌های خیابان قصرالدشت خودشان شخصاً ورود کنند. چند هفته قبل یک کارگروه تشکیل شد و هر طرحی از سال 76 برای اقتصادی کردن یا کمک کردن به باغ‌ها وجود داشت، مورد بررسی قرار گرفت. به عنوان ناظر باغ‌های قصرالدشت از خانم کریم پور در همان روزی که متصدی این کار شدند، درخواست کردم مشاوری را برای این مورد در نظر بگیرند تا طرح محکم و قابل اجرایی برای اقتصادی کردن این باغ‌ها ارائه شود و البته هزینه‌های آن را تقبل می‌کنیم.

وضعیت باغ‌های شیراز در مناطق دیگر چگونه است؟

متاسفانه باغ‌هایی که شهرداری آنها را گرفته و دورش دیوار و حصار کشیده است نیز حال و روز بهتری ندارند و در معرض خشکسالی و تخریب هستند. چند نفر از وراث و صاحبان یکی از باغ‌هایی که پشت بیمارستان کوثر وجود دارد، تماس گرفتند و عنوان کردند ساخت و سازهای بیمارستان کوثر اثرات بسیار مخربی بر روی باغ‌های آنها گذاشته است و طی بازدیدهایی که انجام شد این موضوع را ثابت کرد. به خصوص یکی از باغ‌ها که در کوچه 15/الف وجود دارد و دارای گلزارهای نرگس است در معرض ویرانی قرار دارد. وراث در تلاش هستند این باغ را بفروشند و بخشی از آن را بیمارستان کوثر برای خاصیت درمانی آن در نظر داشت که به مجموعه خود اضافه کند. از شهردار درخواست کردم که باغ را بخرد و حتی اگر توان خرید آن را ندارد، نصف این باغ را نگه دارد. باید در این مورد نیز جلسه‌ای تشکیل بدهیم تا نتیجه کار مشخص شود و بعد در رابطه با نتیجه آن گفت و گو خواهیم کرد.

باغداران هم در جریان این جلسات و تصمیمات هستند؟

به کارگروه‌هایی که برای حل این مشکلات تشکیل شده‌اند، توصیه کرده‌ام که جلسات پشت درهای بسته برگزار نشود و به باغداران حق صحبت کردن داده شود. نمی‌توانیم راجع به بقیه تصمیم بگیریم در حالی که نمی‌دانیم مشکلات و پیشنهاداتشان دقیقاً چیست. تعداد زیادی از این باغداران تنها صاحب درختان هستند و زمین آنها اوقافی است؛ پس خشک شدن درختان به ضرر خود آنها نیز بوده و به همین دلیل مایل نیستند که چنین اتفاقی رخ بدهد. تنها خواسته آنها ساماندهی و شناسنامه دار کردن درختان و اقتصادی شدن این باغ‌هاست تا بتوانند درآمدی کسب و این درآمد را در جهت حفظ باغ‌ها هزینه کنند.