بهای گران امنیت ملی

مهدی قمی

پس از حمله به کنسولگری ایران در مزارشریف و کشتار دیپلمات‌های ایرانی، هاشمی در روز ۱۹مهر ۱۳۷۷ در خاطراتش می‌نویسد: «آقای محسن رضایی آمد و گزارشی از حادثه برخورد طالبان از مرز داد. گفت تیمی از سپاه برای شناسایی به خاک افغانستان نفوذ کرده بوده، در مراجعت از سوی یکی از مراکز نظامی طالبان، به‌سوی آنها تیراندازی شده و نیروهای سپاه مستقر در مرز، آتش روی آن مرکز ریخته‌اند و آنها جواب داده‌اند. و سپس جمعی از طالبان، با مراجعه به سپاه، تقاضا کرده‌اند که اینگونه کارها تکرار نشود.» درحالی‌که دو‌ماه قبل هنگام تصرف مزارشریف توسط طالبان، دیپلمات‌های ایرانی به شهادت رسیده بودند، چرا این درگیری مرزی منجر به شروع یک جنگ تمام عیار نشد؟ چرا اصلاح‌طلبان که دولت را در دست داشتند، حرفی از تنبیه یا جنگ با طالبان نزدند؟
پاسخ ساده است. بهای پایداری امنیت ملی ارزان نیست که با یک درگیری مرزی از بین برود.
فضای رسانه‌ای این روزها، تنها یک مجادله سیاسی اصلاح‌طلبان با اصولگرایان است‌. وگرنه هر عقل سلیمی می‌داند، برای حفظ امنیت مرزها راهی جز تعامل دیپلماتیک با کشور همسایه نیست.
منبع: خاطرات هاشمی رفسنجانی سال۷۷، ص۴۶۱.‌