هنر چگونه ابزار تعامل بین‌المللی می‌شود؟
یکی از عناصری که قابلیت تبدیل به وجه مهم تعامل میان کشورها را دارد، پرداختن به موضوعات فرهنگی و هنری است؛ تاجایی که کارشناسان عرصه روابط بین‌الملل تأکید دارند که برای غوطه‌ورشدن مخاطب دیپلماسی در یک تجربه اصیل و ریشه‌دار، هیچ گزینه‌‌ای قدرتمندتر از هنر وجود ندارد. حال باید به این سؤال پاسخ داد که هنر چطور می‌تواند ابزاری به‌اصطلاح نرم در خدمت دیپلماسی عمومی باشد؟
میل به زیبایی در انسان‌ها، از اساسی‌ترین تمایلات فطری و از نیازهای روانی آنها به شمار می‌رود؛ زیرا انسان‌ها را از این نظر به هم نزدیک می‌کند و احساسات مشترک را در آنان بیدار می‌سازد. این اشتراک در بیان احساسات و درک مفاهیم، اصلی‌ترین زمینه برای بروز گرایش‌های هنری است. همچنین در فضای جهانی که بازیگران متعددی در آن به فعالیت می‌پردازند، جامعه فرهنگی دارای صدایی رساست؛ جامعه‌ای که هنر در بطن آن نهادینه شده و از طریق سایر آموزش‌های غیردولتی، شبکه‌های حمایتی بین‌الدول، سازمان‌ها و ارکان‌های بین‌المللی و طبقه هنری مردم در جامعه خویش عرصه مناسبی برای فعالیت پیدا کرده است. اینجاست که اهمیت رشته‌های هنری همانند موسیقی، نقاشی، خوشنویسی، عکاسی، نمایش، سینما و... می‌تواند به‌عنوان یک فعالیت بلندمدت در عرصه بین‌المللی قابلیت همکاری دولت‌ها با جوامع دیگر را داشته باشد.
در همین راستا، محمدمهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد تأکید دارد بخش اصلی برنامه‌ها و اهداف حوزه‌های مختلف وزارتخانه به ترویج فرهنگ و هنر ایرانی اختصاص دارد و این موضوع در تعامل با کشورهای مختلف در برپایی هفته‌های فرهنگی مشترک دنبال می‌شود. البته این رویکرد در روزهای اخیر هم ادامه داشته است و متصدی فرهنگ کشور اذعان دارد که اصل تنوع فرهنگی از دیدگاه‌های بنیادی حاکم بر حوزه سیاستگذاری و حوزه تصمیمات فرهنگی نظام جمهوری اسلامی ایران است و بر همین اساس در سطح بین‌المللی همیشه داعیه‌دار و مدافع به رسمیت شناختن تنوع فرهنگی هستیم.
