صدای مهاجرت روی موج پادکست‌ها

حالا که شنیدن پادکست‌ها با موضوعات گوناگون جزو لاینفک زندگی روزمره بسیاری از افراد محسوب می‌شود و می‌توان از محصولات آن به‌عنوان دستاوردهای نوین فرهنگی یاد کرد، خالی از لطف نیست که به پادکست‌هایی با رویکرد مهاجرت اشاره کنیم. مانند پادکست رادیو مرز؛ پادکستی که در قسمت‌های مختلف سعی در روایت داستان‌هایی متفاوت و چالش‌برانگیز از مهاجران ایرانی دارد. این روایت‌ها اغلب از زبان خود مهاجران نقل می‌شوند و به سبب همین مستند بودن، قابل تامل و بررسی هستند. روایت مهاجرانی که مهاجرت خود را هیجانی و در پی پروپاگاندا دانسته و حالا یا راه بازگشت را یافته‌اند یا بی‌بازگشت حسرت می‌خورند. در بسیاری از قسمت‌های این پادکست به‌ویژه قسمت6 آن می‌توانید تجربه مهاجران موفقی را بشنوید که بعد از سال‌ها آموزش به کشور بازگشته‌اند تا ضمن خدمت، زندگی خود را ارتقا ببخشند. در رادیو ماجرا هم می‌توانید بی‌واسطه و تصرف از تجربه مهاجران آگاه شوید. مهاجرانی که به سراب کشانده شدند یا مهاجرانی که مهاجرت را به‌سان فرصتی طلایی برای بهبود کیفیت زندگی شخصی و نیز زندگی دوباره در کشور خود یافته‌اند. شنیدن قسمت‌های مختلف این پادکست می‌تواند فضای دید وسیعی به شما نسبت به پدیده مهاجرت دهد و همچنین پلن‌های مهاجرت‌های موفق (شخصی و اجتماعی) را برایتان تصویرسازی کند.
شیوه روایتگری پادکست رادیو دال هم مصاحبه است. مصاحبه با افرادی که به دلایل اقتصادی و اجتماعی از ایران رفته‌اند و حالا می‌خواهند از جنبه‌های تلخ و شیرین آن برای مخاطبان بگویند. چاشنی این پادکست نیز گفت‌وگو با کارشناسان و متخصصان حوزه مهاجرت، جامعه‌شناسی و روانشناسی است. مانند قسمت‌های 11و17 که با عنوان «از ‌رؤیا تا واقعیت مهاجرت» منتشر شده است. پادکست کشورگرافی نیز در گروه پادکست‌های مهاجرتی جای دارد اما بسیاری از علاقه‌مندان و شنوندگانش فضای غالب روایت‌های آن را، جهانگردی می‌دانند. آخرین پادکست معروف این لیست کوتاه می‌تواند رادیو تجربه باشد که در چندین قسمت خود به گفت‌وگوی صریح با مهاجران ایرانی پرداخته تا همه ابعاد و زوایای آشکار و پنهان پدیده مهاجرت تشریح و تحلیل شود. یکی از قسمت‌های پرطرفدار این پادکست با موضوع مهاجرت، قسمت 8 و 9 است که در آن می‌توان تجربه‌های باورنکردنی زوج جوانی را شنید که بارؤیای زندگی در اروپا، بار سفری خطرناک را بستند اما بعد از تحمل فراز و فرودهای بسیار و حتی گریز از مرگی حتمی در پناهگاه، به کشور بازگشتند تا به قول خودشان حداقل از رفاه و امکانات پایه و بدیهی شهروندی برخوردار باشند و با آنها به‌عنوان افرادی اضافه و سربار برخورد نشود.