روستای دیندارها

روستایی بغل گوش شهر تبریز وجود دارد که پر است از قصه‌های دلنشین و خبر خوب برای ایران، روستایی که اهالی با جمع شدن دور هم، مسجد و مدرسه می‌سازند و برای دختران دم‌بخت جهیزیه جور می‌کنند و قرآن به قدری نقل محافل آن است که ۳۰نفر از زنان روستا حافظ کل قرآن‌کریم هستند. روستای مایان سفلی معروف به روستای دیندارها و حافظان قرآن است؛ مدرسه‌ای در دل روستا وجود دارد که با بقیه مدارس این روستا متفاوت است. سردر مدرسه نوشته‌ا‌ند: مهد قرآن امام رضای مایان سفلی (مدرسه صدرای 16). مدرسه در 2طبقه با یک حیاط بزرگ و یک حیاط خلوت کوچک است و از همان در ورودی هم باید کفش‌ها را درآورد و با دمپایی‌های رنگی رنگی داخل مدرسه شد. بچه‌ها لباس با رنگ ترکیبی کاربنی و سبز برتن دارند و غرق هستند در کودکی‌ زودگذرشان. در حال حاضر ۲۱۰دانش‌آموز در مقطع دبستان و پیش دبستانی در این مدرسه مشغول به تحصیل هستند؛ اینجا یکی از مدارس قرآنی است و معارف دینی و قرآنی در این مدرسه تعلیم داده می‌شود و هر کدام از این دانش‌آموزها، سفیر قرآنی در خانواده خود هستند؛ به‌صورت بررسی میدانی از هر خانواده، 2 الی 3 نفر از خانواده‌ها به‌عنوان نماینده از کلاس‌های قرآنی طرح جامع مهد قرآن امام رضا استفاده می‌کنند و اکثر مادران خانواده این منطقه حافظان قرآن و قرآن‌آموزان این مهد قرآن هستند. مدیر مدرسه می‌گوید: «اکثر شغل اهالی روستا دامداری و کشاورزی است و اسباب کارشان هم تراکتور و دام و طیور و لبنیات و ... است اما دست و دلشان غرق در نور قرآن است و هر هزینه‌ای که برای قرآن و کارهای خیر باشد، بی‌منت انجام می‌دهند؛ اصلا این منطقه آنقدری قرآن دوست است که با تلاش و همت‌های خود اهالی به این مرحله رساندند، به‌طوری‌که نخستین حافظ کل قرآن کریم آذربایجان‌شرقی هم اهل این روستاست.»‌