انفجار خنده در تمرین تیمملی
هیوا یوسفی- مسکو|
یک روز پس از بازی با لیتوانی که آخرین بازی تدارکاتی ایران در آستانه جامجهانی بود، کارلوس کیروش شاگردانش را به یک تمرین متفاوت میهمان کرد. تمرین در جایی دور از کمپ اصلی تیمملی و با حضور طرفدارانی که جیغ و فریادشان حتی نمیگذارد صدای خود کیروش به گوش خبرنگاران برسد. اینجا کمپ تمرینی باکوفکای باشگاه لوکوموتیو در مسکو است. مثل اغلب جاهای دیگر شهر، نشانههای زیادی از جامجهانی نمیتوان پیدا کرد. نه مردمی که دیوانه فوتبال باشند و صورتهایشان را با رنگهای پرچم نقاشی کنند و نه حتی بنر تبلیغاتی و بیلبوردی که یادآوری کند که چند روز دیگر قرار است اینجا میعادگاه عاشقان فوتبال باشد.
مصدومیت طارمی و ریکاوری اشکان
رضا قوچاننژاد اولین نفری است که از لابهلای دوربین عکاسان رد میشود و به زمین چمن میرسد. پشتسر او بقیه بازیکنان هم میآیند؛ جهانبخش، سردار، انصاریفرد، منتظری، شجاعی و ...با فاصله زمانی چهارپنج دقیقه سر و کله همه پیدا میشود غیر از اشکان دژاگه که مدیر رسانهای تیمملی میگوید بعد از بازی دیروز نیاز به ریکاوری داشته و مهدی طارمی که ظاهرا مصدومیتش در کمتر از یک هفته مانده به جامجهانی، نگران کننده است. اگر معلوم شود که طارمی نمیتواند به جامجهانی برسد، قلیزاده که آخرین خط خورده لیست تیمملی بود، جای او را خواهد گرفت.
لذت فرار از کمپ تیمملی!
فیفا همه تیمها را موظف کرده که قبل از جامجهانی، حداقل یک جلسه در حضور طرفداران و نمایندگان رسانهها تمرین کنند. فرصتی برای لذت بردن از هیجان یک تمرین کامل. اما این لذت یک طرفه نیست. بهنظر میرسد بازیکنان تیمملی هم بعد از نزدیک به 20روز دوری از ایران، به چنین فرصتی نیاز داشتهاند. یکی از نزدیکان تیمملی توضیح میدهد که نگرانی از اقدامات تروریستی باعث شده روسها تدابیر امنیتی بیسابقهای برای تیمها در نظر بگیرند: «هیچ بازیکن، مربی یا دیگر اعضای تیم نمیتوانند بدون اجازه کمپ را ترک کنند. هیچ ماشینی بدون هماهنگی وارد کمپ نمیشود. استثنایی هم در کار نیست حتی برای نمایندگان فیفا. یک نفر اگر لحظه کوتاهی هم از کمپ بیرون برود، در بازگشت باید دوباره از همه گیتهای امنیتی رد شود. در 4طرف کمپ افراد امنیتی با اسلحه ایستادهاند و 24ساعته نگهبانی میدهند. مثل آدم آهنیها میمانند. ساعت 3نصفه شب هم بدون هیچ حرکتی سر جایشان ایستادهاند و فقط نگاه میکنند. این شرایط کمی برای بچههای تیمملی خستهکننده شده. اینکه هر طرف نگاه میکنی، یک نفر با اسلحه ایستاده؛ خصوصا برای فوتبالیستها که به چنین فضایی عادت ندارند.»
ماموریت ویژه برای آقای شماره 10
کارلوس کیروش گوشهای از زمین ایستاده و با کریم انصاریفرد حرف میزند. انصاریفرد تنها گل بازی پنهانی با لیتوانی را زده، اما احتمالا موضوع صحبت آنها فقط آن گل کم اهمیت نیست. برخی خبرنگاران معتقدند ماموریتی که کیروش به انصاریفرد میدهد، ممکن است یکی از سوپرایزهای بازی اول مقابل مراکش باشد.
از جیغهای دختر 16ساله تا حملات تکراری کیروش
چهره اصلی این تمرین روی صندلیهای تماشاگران نشسته است. یک دختر 16ساله مشهدی که نزدیک به یک ساعت بیوقفه جیغ میزند و بازیکنان تیمملی را تشویق میکند. غیر از او چهلپنجاه ایرانی دیگر هم آمدهاند. اغلبشان هم دانشجو هستند و لابد به اقتضای سنشان با اطمینان از صعود ایران به مرحله دوم جامجهانی حرف میزنند. کارلوس کیروش با خوشرویی کنار همه آنها میایستد، عکس یادگاری میگیرد و امضا میدهد. در رفتار او و البته در گفتوگوهایش با چند خبرنگار خارجی نشانهای از ناامیدی نیست، اما وقتی روبهروی خبرنگاران ایرانی میایستد، به سرعت یاد همه آن داستانهایی میافتد که در روزها و هفتههای گذشته از بس تکرار شده، همه آن را از بر شدهاند؛ اینکه کسانی که باید تصمیم میگرفتند، لیگ قهرمانان آسیا را به تیمملی و جامجهانی ترجیح دادند. او اینبار برای نقد رفتار رسانهها هم از کلمات تند و تیزی استفاده میکند، با این استدلال که زمانی که باید از تیمملی حمایت میکردهاند، انتخابشان چیز دیگری بوده است. لابهلای حرفهایش چند بار به خودش یادآوری میکند که زمان این حرفها گذشته و حالا فقط باید از جامجهانی لذت برد، اما بلافاصله این یادآوری را فراموش میکند و توپخانه را از نو به کار می اندازد. چند قدم دورتر از کیروش که همچنان با خبرنگارها بر سر فرصتهای از دست رفته تیمملی چانه میزند، چند بازیکن تیمملی هم جداگانه مصاحبه میکنند. مسعود شجاعی از این میگوید که چقدر دوست داشت خواهر و مادر او هم مثل همین دختران و زنان ایرانی که امروز برای تشویق تیمملی آمادهاند، در تهران به استادیوم بروند و فوتبال ببینند. روزبه چشمی هم سعی میکند با خونسردی توضیح بدهد که از انتقادهای بعد از بازی با ترکیه دلسرد نشده و لابد در دلش هم به خودش میبالد وقتی میفهمد کیروش گفته او مدرنترین مدافع 10سال اخیر فوتبال ایران است. وحید امیری هم که بازیکن محجوبی است با صدایی که به سختی شنیده میشود از رویای صعود به مرحله دوم جامجهانی میگوید. رویایی که به گفته او وقتش همین الان است.