مهوش جعفری -دکتری بیوشیمی
مقصد اول، شهرک محلاتی؛ خانه‌ای در طبقه سوم بدون آسانسور، منزل آقای امیراحمدی است. از آن خانواده‌های ناب انقلابی که انسان را به سال‌های دهه ۶۰ می‌برد. پدر خانواده حسینعلی امیراحمدی زخم خورده از منافقین در دهه ۶۰ و جنگ تحمیلی که در دوران کرونا بر اثر ضایعات ریوی فوت کرد. نخستین پسر شهید خانواده، روح‌الله امیراحمدی، شهید امر به معروف و نهی از منکر، عضو بسیج مسجد بود که در ۲۶ اردیبهشت سال۸۵ در جریان دفاع از خانمی توسط چند نفر با چاقو به شهادت رسید.
دومین پسر شهید سلمان امیراحمدی که کارمند تأمین‌اجتماعی و در بسیج مسجد محله امامزاده حسن فعال بود. او در اغتشاشات سال گذشته از خانمی که اغتشاشگران می‌خواستند چادر از سر او بکشند، حمایت کرد و در همان شب با تفنگ آمریکایی از پشت‌بام خانه‌ای در محله فلاح به شهادت رسید.
اما مادر این خانواده کسی است که در تمام صحنه‌ها از اول انقلاب، فعالانه تلاش کرده تا چنین فرزندانی تربیت کند. این مادر بعد از این همه داغ، هنوز استوار و محکم از انقلاب دفاع می‌کند و می‌گوید: افتخار می‌کنم و خوشحالم که فرزندانم در راه ائمه (ع)، انقلاب و رهبر شهید شدند.
دومین قرارمان محله تهرانپارس، منزل شهید آشنای امر به معروف و نهی از منکر، علی خلیلی است؛ بسیجی طلبه‌ای که مربی فرهنگی نوجوانان ۱۲ تا ۱۶ ساله بود. این جهادگر فعال در شب نیمه شعبان ۲۵ تیر سال ۹۰ ساعت ۱۲ شب به همراه دو تن از شاگردانش در بازگشت از مسجد به خانه بود که دیدند چند نفر به زور می‌خواهند 2 دختر خانم را سوار ماشین کنند. او جلو می‌رود تا مانع شود اما با قمه شاهرگ گردن او را می‌زنند. علی توسط مردم به بیمارستانی در حوالی فلکه اول تهرانپارس منتقل می‌شود. پزشکان می‌گفتند به‌دلیل تخلیه خون بدن، امیدی به زنده بودنش نیست. مادر شهید خلیلی تعریف می‌کند ساعت یک نصف شب به ما اطلاع دادند. وقتی رفتم و پسرم را در آن حال دیدم فقط فریاد می‌زدم. پزشکان گفتند باید بیمار به بیمارستان مجهزی منتقل شود. تلفنی با ۲۶ بیمارستان تماس گرفتیم ولی همه جواب منفی دادند تا بیمارستان عرفان موافقت کرد و گفت با تمام تجهیزات آماده پذیرش هستند. به هرحال تا آمبولانس تخصصی بیمارستان عرفان بیاید زمان طلایی برای درمان علی از دست رفت. ساعت 5/4تا ۵ بود که به بیمارستان عرفان رسید و مورد عمل جراحی ۱۱ ساعته قرار گرفت. بعد از آن باتوجه به جراحت حنجره، علی مشکلات بلع و صحبت کردن داشت که مورد چند جراحی قرار گرفت و در نهایت در 5فروردین 1393شهید شد.
مادر چه با صفا از شهید می‌گفت. عشق به فرزند در لابه‌لای حرف‌هایش موج می‌زد. مادر در بیمارستان از امام زمان (عج) درخواست معجزه می‌کند. معجزه هم می‌شود و علی آقا تا ۲سال‌و نیم بعد از جراحت زنده ماند تا مادر از فرزندش دل بکند.
مادرانه‌ها
در همینه زمینه :
