قدرشناس باشیم

اتفاقات خوب را ببینیم
قدر‌شناسی یک مهارت است که می‌توان همیشه آن را آموخت و تجربه کرد. این مهم تأثیر زیادی در ایجاد آرامش درونی دارد. اگر کسی قدرشناس باشد به جای آنکه فکر کند چه چیزهایی در زندگی ندارد یا کم دارد به داشته‌های خود توجه می‌کند. با این کار اتفاقات خوب را به خانه‌اش دعوت می‌کند. چه خوب است که هر شب قبل از آنکه به خواب بروید به چیزهای خوبی که در روز برای شما اتفاق افتاده‌اند، فکر کنید. به نعمت‌های کوچک و بزرگی که اطرافتان هست دقت کنید و خوبی‌ها را ببینید. دیدن نکات منفی یعنی اینکه شما نعمت‌ها را نمی‌بینید پس قدردان نیستید.

قدرشناسی افسردگی را کم می‌کند
افسردگی از یک نوع خودخواهی خیلی عمیق اما خیلی پنهان سرچشمه می‌گیرد. تا وقتی که ما در مقام گیرنده مطلق باشیم و توقع داشته باشیم همه‌‌چیز و ازجمله محبت را دودستی به ما تقدیم کنند، معلوم است که افسرده می‌شویم. چون که ذاتاً دنیا این جور جایی نیست که مفتی مفتی و بدون تعامل تو را به چیزی برساند. آدم‌های قدرشناس به این دلیل افسرده نمی‌شوند که این حس قدردانی با آن حس پنهان خودخواهی مقابله می‌کند.

قدردانی، رضایت از زندگی را بالا می‌برد
آدم‌های قدرشناس‌تر آدم‌های راضی‌تری هستند و از زندگی خودشان بیشتر لذت می برند مثلا خوبی‌های همسر خود را بیشتر می‌‌بینند و درک می‌‌کنند. ایـن رضایت از زندگی خودش کم چیزی نیست. اصلاً یک جــورهایی رضایت از زندگـی، خود خوشــبختی است.

تهیه لیست از سپاسگزاری‌ها
قبل از شروع روز، در انتهای روز یا هر وقت که 5یا 10دقیقه وقت آزاد دارید، 10چیزی که به‌خاطر آنها سپاسگزار هستید را فهرست کنید. حتما لازم نیست که چیزهای بزرگی در این فهرست قرار داشته باشند، فقط به دوروبر خود نگاه کنید و از خود بپرسید، در این لحظه، من از چه چیزی سپاسگزار هستم؟
لباس‌های گرم در هوای زمستانی، یک فنجان چای داغ، یک دوست خوب، بوییدن یک گل خوشبو، نقاشی یک تابلو با دست خودم، راه رفتن با پای خودم یا هوای بارانی....
اگر شما این کار را هر روز انجام دهید، بعد از چند هفته، یا حتی چند روز، احساس خوشبختی بیشتری خواهید کرد.