لجبازی، ریحانه را به سکوی آسیا رساند!

لیلی خرسند | 
ریحانه آرانی؛ شاید برای خیلی‌ها گرفتن مدال برنز آسیا اتفاق مهمی نباشد، به‌خصوص که این مدال در بین جوانان به‌دست آمده باشد اما داستان مدال ریحانه متفاوت است. ریحانه دختر 17ساله‌ای است که برای دومین سال پیاپی روی سکوی سوم آسیا می‌ایستد، یک سال در مسابقات نوجوانان  و یک سال در رقابت با جوانان. برای دوومیدانی ایران هرچند مدال گرفتن در آسیا خیلی وقت است از مرز آرزو گذشته ولی برای ورزشکاران زن هنوز روی سکو رفتن خیلی راحت نیست. آرانی این مدال را در پرتاب چکش گرفته. او سال قبل با رکورد 55متر و 41سانتی‌متر در تایلند نفر سوم نوجوانان آسیا شد و امسال با 55متر و 46سانتی‌متر در ژاپن و در مسابقات قهرمانی آسیا مدال برنز گرفت. این مدال با رکوردشکنی همراه بود. قبل از این که ریحانه دیده شود، رکورد چکش زنان ایران با 47متر و 17سانتی‌متر دست پریناز ابراهیمی بود. ولی او از یک سال قبل و در 16سالگی رکوردار شد و امسال هم رکورد خودش را شکست. قاسم فیروزی که به‌عنوان مربی به ژاپن اعزام شده، درباره پرتاب‌های ریحانه می‌گوید: «روز قبل باران شدیدی بارید ولی خوشبختانه روز مسابقه خانم آرانی هوا آفتابی بود و او توانست پرتاب خوبی داشته باشد.» ریحانه و مربیانش قبل از اعزام می‌دانستند که گرفتن مدال در پرتاب چکش کار راحتی نیست. به گفته فیروزی ریحانه 3رقیب جدی داشت: «می‌دانستیم که دو پرتابگر چینی بالای 60متر پرتاب می‌کنند و ریحانه باید با پرتابگر ژاپنی رقابت می‌کرد.» در این مسابقات پرتابگر چینی با پرتاب65متری قهرمان شد و دیگر هم تیمی او با 56متر و 40سانتی‌متر نفر دوم بود. رقیب جدی ریحانه پرتابگر ژاپنی بود، دختری که رکوردش یک متر بیشتر از رکورد ریحانه بود، اما: «خوشبختانه خانم آرانی در مسابقه توانست با اختلافی حدود 32سانتی‌متر پرتابگر ژاپنی را شکست بدهد.» فیروزی ریحانه را از استثناهای ورزش می‌داند: «معدود ورزشکارانی هستند که هم در گروه سنی نوجوانان مدال می‌گیرند و هم در رده سنی جوانان. نتیجه‌ای که گرفت خیلی خوب بود.» 
ریحانه ورامینی است و دوومیدانی این مدال را تا حدود زیادی مدیون خود  او است. چند سال قبل بود که هیات دوومیدانی ورامین از معلمان ورزش مدارس خواست دخترانی را که از نظر فیزیکی مناسب پرتاب‌‌ها هستند، پرتاب چکش، نیزه و وزنه به هیات دوومیدانی معرفی کنند. ریحانه همراه 4دختر دیگر به هیات ورامین معرفی شد. جمشید بختیاری، مربی و رئیس هیات ورامین روز اولی را که ریحانه را دید به‌خاطر می‌آورد: «ریحانه ضعیف و لاغر بود. به همین خاطر ترجیح دادیم که او در دوها استعدادش را امتحان کند. یک مدت هم پرتاب نیزه کار می‌کرد، چند‌بار هم در مسابقات استانی در پرتاب نیزه مدال آورد.» ولی علاقه خود ریحانه پرتاب چکش بود و یک روز دور از چشم مربی رکورد شکست: «خود ریحانه میلش به چکش بود. هرازگاهی پرتاب هم می‌کرد. به او گفتم لاغری و پرتاب چکش داغونت می‌کند. اصرار داشت و من هم گفتم چکش رشته دوم‌ات باشد. یک دختر دیگر به نام نازنین همراه ریحانه به ما معرفی شده بود و در چکش پرتاب‌های خوبی داشت. یک روز من سر تمرین نبودم. ریحانه رکورد نازنین را زد. باورم نمی‌شد. بعد از آن روز نازنین برای همیشه از پیش ما رفت و ریحانه هم چکش را جدی شروع کرد.»
ریحانه برای این که پرتابگر شود،‌ کار راحتی نداشته است. بختیاری می‌گوید: «پدرش به‌خاطر مسایل شخصی خیلی راضی نبود ریحانه پرتابگر شود. ما پررویی کردم و سمج شدم تا ریحانه به کارش ادامه بدهد.» مشکل دیگر ریحانه نداشتن فنس پرتاب بوده: «ما در زمین‌های خاکی تمرین می‌کنیم و فنس نداریم.» اولین مسابقه قهرمانی کشور که ریحانه شرکت کرد، در مشهد بود و همان موقع فنس را دید، او  که عادت به پرتاب داخل فنس نداشت، همه پرتاب‌هایش را خطا کرد ولی در مسابقه بعدی در تهران، با پرتابی که کرد خودش را به فدراسیون و دوومیدانی معرفی کرد. از آن به بعد بود که تمرینات او به ورزشگاه آفتاب منتقل شد. با این دو مدال آسیایی که ریحانه گرفته، بختیاری به مدال او در بزرگسالان هم امیدوار است: «ریحانه فیزیک خوبی برای پرتاب دارد. رقبای او در نوجوانان به سطح جوانان رسیده‌اند با همان‌ها هم در بزرگسالان رقابت می‌کنند. به هر حال کار سخت‌تر می‌شود ولی من به مدال او امیدوارم.» 
ریحانه آرانی اولین دختری است که در گروه سنی جوانان برای دوومیدانی مدال گرفته و می‌خواهد اولین دختری هم باشد که در این ماده به مسابقات جهانی اعزام شود. با این که ریحانه بعد از این مسابقه سنگین باید یکی دو هفته استراحت کند ولی او در همان ژاپن و از فردای روزی که مدال گرفت، تمریناتش را آغاز کرد. ریحانه با رکورد ورودی مسابقات جوانان جهان یک متر و نیم فاصله دارد و صبح و عصر تمرین می‌کند تا خردادماه بتواند به رکورد ورودی برسد.