سر و ته همه طرح‌های اقتصادی برای درآمدزایی در استقلال و پرسپولیس، مستقیما به جیب مردم می‌رسد، آخرش هم قرار است باشگاه شماره کارت بدهد و از هوادار پول طلب کند. یک‌بار این هوادار حتی بدون آنکه خودش دقیق بداند، ماهانه هزینه زیادی را با سرویس پیامکی به‌حساب باشگاه می‌ریزد، یک‌بار ماجرای بورس مطرح می‌شود و طرفدارها مثل نقل و نبات سهم باشگاه را می‌خرند و حساب‌ها را پر می‌کنند، اما آخر ماجرا، همیشه به نقطه اول برمی‌گردیم و باشگاه‌ها راهی جز دست دراز‌کردن جلوی هوادارها پیدا نمی‌کنند. اینکه ایده جذب سرمایه در 2باشگاه مطرح فوتبال ایران نسبت به دهه60 اصلا عوض نشده، حقیقتا جای نگرانی دارد. فوتبال ایران به لحاظ اقتصادی هیچ پیشرفتی نداشته و باشگاه‌ها هنوز مثل زلزله‌زده‌ها به‌دنبال کمک مردمی هستند. این یک بلای طبیعی نیست. فوتبال ایران دچار یک بلای مدیریتی است که برای سال‌ها گریبانش را گرفته و قصد رها‌کردن هم ندارد. این بار فتح‌الله‌زاده و استقلال، سودای پول‌گرفتن از مردم را دارند اما چند هوادار باید جمع شوند تا طلب 100میلیارد تومانی استراماچونی پرداخت شود؟ چرا هوادار در فوتبال ایران، باید تاوان تصمیمات غلط مدیریتی را بدهد؟
نیم میلیارد، ناقابل!
سال 95 علی‌اکبر طاهری، مدیرعامل پرسپولیس بود و مشکلات مالی زیادی هم در این باشگاه وجود داشت. او تصمیم گرفت ماجرای دریافت کمک مستقیم از هوادارها را مطرح کند و حسابی هم به این طرح آب و تاب داد. ماه‌های زیادی گذشت و کمک مالی قرمزها حتی به نیم میلیارد تومان هم نمی‌رسید. چند‌ماه بعد باشگاه رسما از پایان این طرح خبر داد. آن هم درحالی‌که مجموع مبلغ جمع شده 650میلیون تومان بود. این در حالی بود که باشگاه تصور می‌کرد حدود 5میلیارد تومان از این راه به‌دست خواهد آورد! این طرح در آن مقطع فقط یک‌دهم انتظارات پرسپولیس را برآورده کرد.
هر هوادار، یک تومان!
این طرح که اگر هر هوادار «هزار تومان» به تیم کمک کند، مشکلات مالی استقلال و پرسپولیس حل می‌شود، بیشتر به یک شوخی شباهت دارد؛ چرا‌که در عمل چنین چیزی ممکن نیست. سال96 استقلالی‌ها راه پرسپولیس را دنبال کردند و با درج شماره کارت برای حساب هواداری، امیدوار بودند که حداقل مثل رقیب سنتی 600میلیون درآمد از این راه کسب کنند. مجموع کمک‌های مردمی استقلالی‌ها در آن سال به 40میلیون تومان رسید! اگر با فرض مدیران استقلال بپذیریم که این تیم 40میلیون هوادار دارد، باید گفت که هر هوادار به‌طور میانگین یک تومان معادل 10ریال به تیم کمک کرده است. هواداران استقلال آن روزها از مدیریت باشگاه شاکی بودند و اصلا دوست نداشتند به آن مدیران کمک کنند.
یک شکست دیگر
استقلال سال98 باز هم این طرح را تکرار کرد و باز هم نتیجه نگرفت. این بار 125میلیون برای آبی‌ها جمع شد که حتی کفاف هزینه‌های یک ماه باشگاه را هم نمی‌داد. جالب اینکه این طرح همیشه شکست خورده اما مدیران فوتبال ایران همچنان روی تکرار آن اصرار دارند. اگر چنین روش عجیبی نتیجه‌بخش بود، باشگاه‌های اروپایی خیلی زودتر به سراغ چنین کاری می‌رفتند. این اصلا روشی نبود که نتیجه خوبی برای فوتبال ایران به همراه داشته باشد.
یک‌هفتم قرارداد کالدرون!
بالاترین مبلغ کمک‌های مردمی به یک باشگاه در فوتبال ایران، حدود 2میلیارد تومان بوده است؛ رقمی که پرسپولیسی‌ها اواخر سال99 برای تیم‌شان جمع کردند و سال1400 تکمیل شد. این رقم قرار بود بدهی به کالدرون را صاف کند اما این بدهی به 14میلیارد تومان رسیده بود. در حقیقت هر چقدر که هوادارها کمک کنند، باز هم مشکلات باشگاه حل‌نشدنی به‌نظر می‌رسد.
زلزله‌زده، از ناحیه جیب!
در همینه زمینه :
کوتاه از حادثه