دانش
اورانیوم؛ کلید فناوری هسته‌ای
اورانیوم سوختی است که بیشترین استفاده را برای تولید انرژی هسته‌ای دارد چون اتم‌های اورانیوم تقریبا راحت از هم جدا می‌شوند. اورانیوم نیز یک عنصر بسیار رایج است که در سنگ‌های سراسر جهان پیدا می‌شود. با این حال، نوع خاصی از اورانیوم مورد استفاده برای تولید انرژی هسته‌ای، به نام U-235، نادر است. U-235 کمتر از یک درصد اورانیوم موجود در جهان را تشکیل می‌دهد. پس از استخراج از معدن، اورانیوم باید از سایر مواد معدنی نیز جدا شود. همچنین قبل از استفاده باید پردازش شود. از آنجایی که می‌توان از سوخت هسته‌ای برای ساخت سلاح‌های هسته‌ای و همچنین رآکتورهای هسته‌ای استفاده کرد، تنها کشورهایی که بخشی از معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) هستند مجاز به واردات اورانیوم یا پلوتونیوم، سوخت هسته‌ای دیگر هستند. یک رآکتور هسته‌ای معمولی سالانه حدود 200تن اورانیوم استفاده می‌کند. فرایندهای پیچیده باعث می‌شود مقداری اورانیوم و پلوتونیوم، دوباره غنی شده یا بازیافت شود. این میزان استخراج، استخراج و فناوری را که باید انجام شود کاهش می‌دهد. اورانیوم سوخت اصلی رآکتورهای هسته‌ای است و می‌توان آن را در بسیاری از نقاط جهان یافت. برای تولید سوخت، اورانیوم استخراج می‌شود و قبل از اینکه در رآکتور هسته‌ای بارگیری شود، از مراحل تصفیه و غنی‌سازی عبور می‌کند. غنی‌سازی غیرصلح‌آمیز اورانیوم برای ساخت بمب اتم 90درصد است که ایران در این سطح غنی‌سازی انجام نمی‌دهد. معادن اورانیوم در بسیاری از کشورها فعالیت می‌کنند اما بیش از 85 درصد اورانیوم در 6 کشور قزاقستان، کانادا، استرالیا، نامیبیا، نیجریه و روسیه تولید می‌شود. از نظر تاریخی معادن معمولی (یعنی معادن روباز یا زیرزمینی) منبع اصلی اورانیوم بوده‌اند. در ایران نیز چند سال پیش برخلاف انتظار ذخایر زیادی اورانیوم در اطراف شهر یزد در سطح و عمق زمین پیدا شد. بعد از آن ایران توانست تولید کیک زرد خود را به‌صورت چشمگیری افزایش دهد. نتایج امیدوار کننده‌ای از احتمال کشف ۴ معدن جدید اورانیوم در عمق ۶۰۰ تا ۷۰۰ متری وجود دارد که با راه‌اندازی آنها تولید کیک زرد کشور در آینده نزدیک به ۱۰۰ تن در سال خواهد رسید. عملیات بهره‌برداری از بزرگ‌ترین معدن اورانیوم در شهر بافق نیز اخیرا آغاز شده است.
