با گذشت 4روز از سومین زلزله قدرتمند خوی در ماه‌های اخیر (زلزله 5.9ریشتری شنبه 8بهمن) اوضاع هنوز در شهر و روستاها عادی نشده است. آنهایی که نگران شایعه‌ها و زلزله‌های بعدی بودند، شهر را ترک کرده‌اند و خوی و فیرورق تقریبا خلوت است، اما آنهایی که مانده‌اند مشکلات و گلایه‌هایی دارند. مشاهده‌های میدانی خبرنگار همشهری نشان می‌دهد که در محدوده شهرها به‌ویژه در شهر فیرورق و شهرک ولیعصر(عج) با وجود برپایی چادر و کمپ‌های اسکان، خبری از امکانات رفاهی نیست و بیشترین نیاز مربوط به پتو و وسایل گرمایشی است. به گزارش همشهری، اهالی از قطع و وصلی برق به‌صورت مکرر و به‌ویژه در شب‌ها خبر می‌دهند و تأکید می‌کنند، در کمپی که در شهرک ولیعصر(عج) زده شده، برق یک ساعت وصل و یک ساعت قطع است. 90درصد مغازه‌ها در شهرها بسته است و مردم دسترسی چندانی به امکانات بهداشتی ندارند، اما امکانات بهداشتی در امدادرسانی‌ها، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. دستگاه‌های گرمایشی که در زلزله 28دی در میان مردم توزیع شده هم، به‌صورت امانتی بوده و حالا پس گرفته شده است و به همین دلیل، مهم‌ترین نیاز اهالی بیشتر چادر امدادی، پتو و وسایل گرمایشی است. غذای گرم هم به‌دلیل توزیع نامناسب، به‌صورت سرد به‌دست اهالی می‌رسد. اهالی گلایه دیگری هم دارند و آن، اعلام کمک‌هایی مثل وسایل گرمایشی در اخبار است؛ درحالی‌که بسیاری از زلزله‌زدگان، این وسایل را دریافت نکرده‌اند. بازدیدهای میدانی خبرنگار همشهری از روستاهای شعبانلو، قرق پسک، پنداوار، بدلان وار و مسیر زرآباد شهرستان خوی نیز حاکی از گلایه‌های روستاییان، درباره کمبود اقلامی چون چکمه پلاستیکی، نایلون ضخیم، غذای گرم و بخاری برقی است. چادر به اهالی این روستاها رسیده اما آنها طی ۵روز گذشته، هیچ غذای گرمی نخورده‌اند. علاوه بر این، احشام هم در سرما و زیر برف مانده‌اند و احتمال تلف شدن آنها وجود دارد. یکی از اهالی روستای شعبانلو در این‌باره به همشهری می‌گوید: چادر به اندازه کافی توزیع شده است، اما همین چادرها، روی زمین خیس از باران و برف برپا شده و یک نایلون ضخیم برای پوشش حفاظت آن از برف نداریم. یکی دیگر از اهالی هم که طویله خانه‌اش تخریب شده، توضیح می‌دهد که دام‌ها به‌دلیل ترس از زلزله دیگر داخل طویله نمی‌روند و در سرما مانده‌اند. او درخواست می‌کند امدادگران فکری برای برپایی سوله‌هایی برای نگهداری دام‌ها بکنند؛ چون تلف شدن آنها به‌معنای خسارت زیاد به روستاییان است.
