توسعه بی‌امان نفس شهر را گرفته

محمود پاک‌نیت| بازیگر سینما و تلویزیون:


این روزهای شهر تهران معجونی از خوشی‌ها و ناخوشی‌هاست. هرچند گاهی وقت‌ها مزه این معجون به دلیل غلبه ناخوشی‌هایش برای من تلخ‌تر است. برای مثال در روزهای بارانی ترافیک خیابان‌ها و بزرگراه‌ها کلافه‌کننده است. من به تهران تعلق ندارم. زادگاه من شیراز است اما دو آرزو برای شهری که به آن تعلق ندارم و سال‌هاست مهمانش شده‌ام دارم. آرزوهایی که رؤیای همه پایتخت‌نشینان است. هوای پاکی که بتوان در آن نفس کشید و خیابان‌هایی که خالی از ترافیک بی‌امان خودروها باشد. هوای تهران در پاییز و زمستان گذشته به قدری آلوده بود که نفس کشیدن در آن برایم سخت بود و آرزو می‌کردم فارغ از کار بودم و به شیراز پناه می‌بردم.

نه اینکه شیراز شهر رؤیایی بدون ترافیک باشد اما حداقل آنکه آسمانش هنوز آبی است. آسمان تهران آبی نیست چون توسعه بی‌امان شهر و ساختمان‌سازی‌ها جلو وزش باد را گرفته‌اند. توسعه بی‌برنامه شهر در شهرک قدس، محل زندگی من، تأییدی بر این ادعاست. موقعیت شهرک قدس از نظر جغرافیایی طوری است که در محدوده وزش باد قرار دارد اما وارد این محدوده که می‌شوید می‌بینید که ساختمان‌های بلندمرتبه و غول‌پیکر شانه‌به‌شانه هم ایستاده‌اند و جلو وزش باد را گرفته‌اند.

شخصاً جزو افرادی هستم که دوست و آشنا را به استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی تشویق می‌کنم اما باید گفت زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی ما آنقدر مناسب نیست که همه شهروندان بخواهند قید وسیله شخصی خود را بزنند. مثالی می‌زنم؛ ایستگاه مترو میدان صنعت مدت‌هاست رها شده و به دلایلی که از آن بی‌اطلاعم هنوز به بهره‌برداری نرسیده است در حالی که می‌تواند یکی از شلوغ‌ترین میدان‌های غرب تهران را از ترافیک نجات دهد. از سوی دیگر امیدوارم مسئولان فکری به حال اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌های فرسوده‌ای کنند که با دود اگزوزشان در خیابان‌های پایتخت، اندک تلاش مسئولان برای داشتن هوایی پاک را هم خنثی می‌کنند.