وزارت اخطار و جوانان!

امیرمحمد یعقوب‌پور- روزنامه‌نگار

کارت زرد گرفتن از مجلس شورای اسلامی، تجربه تازه‌ای برای وزیر ورزش و جوانان نبود. او قبلا هم درست در همین موقعیت قرار داشت و نتوانسته بود نمایندگان را قانع کند. سجادی حالا برای دومین‌بار از مجلس اخطار گرفته تا آینده کاری‌اش در وزارت ورزش با مخاطره‌های جدی روبه‌رو شود. او روز گذشته در صحن مجلس بیشتر از هر مسئله دیگری، به «جام‌جهانی» پرداخت و محور اصلی صحبت‌هایش را روی این تورنمنت قرار داد؛ موضوعی که به‌نظر می‌رسید ارتباط چندانی با دستور اصلی جلسه نداشته است. جام‌جهانی رویدادی بود که به پایان رسید و تا 4‌سال بعد نیز اتفاق نخواهد افتاد. آنچه از این جام در ذهن هواداران فوتبال ایران باقی ماند، ناکامی تیم ملی در مسیر رسیدن به مرحله حذفی و شکست سنگین این تیم روبه‌روی انگلیس بود. طبیعتا صحبت از جام‌جهانی در چنین شرایطی، اصلا نمی‌توانست به‌ سود آقای وزیر باشد؛ هرچند که ظاهرا سجادی امیدوار بود اشاره به اتفاقات این جام، به‌تنهایی او را از همه انتقادها مبرا کند.
بخش گسترده‌ای از سؤال‌های نمایندگان مجلس از شخص اول مدیریت ورزش کشور، به مشکلات بزرگ استقلال و پرسپولیس مربوط بود. به اینکه این دو باشگاه از لیگ قهرمانان آسیا کنار رفته‌اند و برخلاف شایعه‌ها، بازگشت‌شان به این رقابت هنوز قطعی نشده است. به اینکه هر دو تیم مشکلات مالی پررنگی دارند و در امضای قرارداد با خارجی‌ها نیز دقت کافی را به عمل نمی‌آورند. شاید بخشی از ماجراها به‌صورت مستقیم شامل حال وزارت ورزش نشود اما از آنجایی که وزارت مالکیت سرخابی‌ها را واگذار نمی‌کند و حتی اصرار به خرج می‌دهد که در همه تحولات کوچک آنها دخالت داشته باشد، در نهایت انتقادهای اصلی را نیز متوجه این نهاد می‌کند. بخش دیگری از انتقادها نیز به ماجراهای فدراسیون فوتبال، بازگشت مدیران متخلف در پرونده ویلموتس و همچنین بلاتکلیفی تیم ملی مربوط می‌شوند که سجادی پاسخ روشن و واضحی برای‌شان نداشت. به‌نظر می‌رسید او درواقع یک فرصت خوب را برای پاسخگویی با تکیه بیش از حد و غیرضروری به جام‌جهانی از بین برد و در تریبون مجلس، هیچ نشانه‌ای از یک وزیر مقتدر، منطقی و همچنین انتقادپذیر ظاهر نکرد.
اخطار دوم سجادی در فضایی رقم خورد که تقریبا مثل همیشه بسیاری از مسائل و مشکلات ریز و درشت ورزش در فوتبال خلاصه شدند و خیلی از مسائل کلیدی، به پرسپولیس و استقلال تقلیل یافتند. اگر قرار به بررسی جزئی‌تر کارنامه سجادی باشد، شرایط اصلا به‌نفع آقای وزیر نخواهد بود. او در 2رشته مدال‌آور ورزش ایران، با 2بحران بسیار بزرگ روبه‌رو شده است. در تکواندو، هادی ساعی به‌عنوان یکی از چهره‌های تاریخ‌ساز این رشته ورزشی در ایران، هرگز به اندازه کافی مورد حمایت قرار نگرفته و همین حالا نیز فقط بخش بسیار کوچکی از مطالبات این رشته ورزشی در طول سال پرداخت شده است. تنش‌ها در وزارت به حدی است که حتی فدراسیون تکواندو حاضر به امضای بودجه سالانه‌اش برای قطعی‌کردن آن نشده است. در کشتی نیز به‌عنوان ورزش اول ایران، اوضاع بدتر به‌نظر می‌رسد. علیرضا دبیر از مدت‌ها قبل درگیری آشکاری با معاون سجادی داشته و به‌نظر می‌رسد پولادگر نیز اساسا از این مدل اختلاف‌نظرها استقبال می‌کند و مدام به سراغ دعواهای تازه می‌رود. سجادی نیز در قامت وزیر خودش را کاملا از این ماجراها کنار کشیده و کوچک‌ترین دخالتی نیز انجام نمی‌دهد. طوری که از بیرون به‌نظر می‌رسد او به‌عنوان معاون پولادگر انتخاب شده است! بودجه‌های نامشخص، فدراسیون‌های بلاتکلیف، تیم‌های ملی‌فوتبال بزرگسالان و امید که هنوز سرمربی ندارند، بحران کمک داور ویدئویی در فوتبال، کوچ ستاره‌های ورزشی و مشکلات پرشمار دیگر، عملا سجادی را به بن‌بست نزدیک کرده‌اند. توضیح در مورد جام‌جهانی هم اصلا روش خوبی برای عبور از این بن‌بست نیست.
تماشای شکست سجادی، یک تجربه تلخ برای ورزش ایران است. شاید اگر یک مدیر سیاسی در این جایگاه شکست می‌خورد، هضم ماجرا ساده‌تر بود اما سجادی به‌عنوان یک چهره ورزشی، تجربه کاملا ناموفقی در ورزش ایران داشته و با این روند دیر یا زود کارت زرد سوم را نیز دریافت خواهد کرد. تا امروز نمایندگان اصلا از توضیح‌های غیرمرتبط او راضی نبوده‌اند و به هیچ‌وجه قانع نشده‌اند. آنها زمانی توضیح‌های سجادی را خواهند پذیرفت که تغییراتی را نیز در رویکرد وزارت تحت مدیریت او ببینند.