دیوار شطرنجی!

 کرواسی یکی از عجیب‌ترین تیم‌های جام‌جهانی است. با هیچ منطقی آنها نباید به این مرحله از تورنمنت می‌رسیدند اما این اتفاق افتاد. اگر موقعیت‌های از دست رفته لوکاکو نبود، شاید کرواسی اصلا به نیمه‌‌نهایی نمی‌رسید اما این تیم باز هم تبحرش را روی بردن در وقت اضافه و پنالتی‌ها نشان داد. وقتی دنیل سوباشیچ گلر اول کرواسی بود، تصور می‌شد در پایان دوران درخشش او، کرواسی هم دیگر فاتح پنالتی‌ها نمی‌شود اما حالا دومینیک لیواکوویچ، کاری کرده که شاید حتی برای سوباشیچ هم دست‌نیافتنی بود. او بعد از مهار 3پنالتی در بازی با ژاپن، در مصاف با برزیل هم در پنالتی‌ها بی‎نظیر ظاهر شد. لیوا تقریبا در همه ضربه‌ها جهت درست را تشخیص داد و با شیرجه‌های عالی، حریف را به‌شدت تحت فشار گذاشت. او لحظات سختی برای برزیلی‌ها ساخت و سرانجام هم این تیم را از جدول مسابقه‌ها خارج کرد. شاید بعضی‌ها دیدار با ژاپن را یک اتفاق می‌دانستند اما بازی با برزیل نشان داد که لیوا فراتر از یک گلر معمولی است. اگر او در برابر ژاپن تنها به‌خاطر پنالتی‌ها ستایش شده بود، این بار در طول بازی نیز عملکردش شاهکار به‌نظر می‌رسید. لیواکوویچ بارها در مقابل ضربات سنگین برزیلی‌ها ایستادگی کرد و مانع باز شدن دروازه تیمش شد. بدون شک اگر یک گلر معمولی درون دروازه کرواسی وجود داشت، این تیم روبه‌روی برزیل یک شکست بسیار سنگین را تجربه می‌کرد اما زنده ماندن این تیم فقط به کمک دست‌های چسبناک لیواکوویچ اتفاق افتاد. حالا شکی نیست که تیم‌های بزرگ به‌دنبال جذب این ستاره خواهند رفت؛ بازیکنی که بدون شک در بازار، صاحب قیمت گزافی خواهد شد. او در این جام بیشتر از هر گلر دیگری به چشم آمده است. بعید نیست که دیر یا زود خبر انتقال دومینیک به یک باشگاه بزرگ شنیده شود. قبل از آن اما او رؤیای ماندن در جام تا روز فینال را درسر خواهد داشت.