یادداشت
غده‌ای سرطانی به نام حاشیه‌نشینی
علیرضا محجوب| عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی:
یکی از مهم‌ترین معضلات این روزهای پایتخت، حاشیه‌نشینی و افزایش جمعیت حاشیه‌نشین‌هاست. حاشیه‌نشینی پیامد اصلی مهاجرت است. حاشیه‌نشین‌ها در شهر زندگی می‌کنند اما جذب نظام اجتماعی نشده‌اند. با این تعاریف باید گفت متأسفانه این روزها حاشیه‌نشینی به بسیاری از محله‌های شهر تهران رسوخ کرده است و بیشتر ساکنان آن هم از اتباع افغان و پاکستانی هستند. تا سال‌ها قبل حاشیه‌نشین‌ها بیشتر در مناطق جنوبی شهر تهران سکونت داشتند اما حالا یکی از قدیمی‌ترین محله‌های پایتخت یعنی عودلاجان، مکانی برای تجمع آنهاست و البته این مثال مشت نمونه خروار است.
از طرف دیگر سبک خاصی که در زندگی حاشیه‌نشینان وجود دارد، چهره شهر را مخدوش کرده است. چاره کار کجاست؟ حل مشکل حاشیه‌نشینی در تهران نیازمند اراده جمعی است. ما هیچ خلأ قانونی نداریم. برای حل این معضل به اندازه کافی قانون وجود دارد. برای جلوگیری از حضور افرادی که در کشورمان بدون گذرنامه فعالیت و زندگی می‌کنند قانون داریم، هرکسی بدون گذرنامه وارد کشور شود طبق قانون به 6 ماه حبس محکوم می‌شود اما اراده‌ای برای اجرای این قوانین از طرف وزارتخانه‌های متبوع وجود ندارد.
اتباع افغانی و پاکستانی بدون گذرنامه و به‌صورت قاچاق به راحتی وارد کشور و بدون گذرنامه و کارت اقامت حاشیه‌نشین می‌شوند و به مشاغل سیاه روی می‌آورند. مادامی که این اراده نباشد سایه حاشیه‌نشینی بر سر تهران هر روز سنگین‌تر از قبل شده و مشکلات و آسیب‌های اجتماعی ناشی از آن به غده‌ای سرطانی تبدیل می‌شود.
