نابودی منابع آب با یک میلیون حلقه چاه

بررسی وضعیت کنونی کشور نشان می‌دهد هشدارهای 2 دهه پیش کارشناسان مبنی بر وقوع بحران آبی به‌وقوع پیوسته و برای برطرف کردن آن راهی به جز کمک از دانشگاه‌ها و نهادهای علمی وجود ندارد.به‌گزارش ایرنا، در بروز خشکسالی و به‌عبارت بهتر تغییر اقلیم کشور، ورود صنایع بدون درنظر گرفتن تاب‌آوری اقلیمی از مهم‌ترین دلایل ایجاد چنین وضعیتی در کشور است؛ برنامه‌هایی که تعداد زیادی از آنها از سال‌های پیش از انقلاب آغاز شده بود و بسیاری دیگر هم با شتابی بسیار بیشترطی سال‌های ۱۳۹۰-۱۳۷۰ شمسی ادامه داشتند؛ به‌عنوان مثال برای بهره‌برداری از منابع آب زیرزمینی، توسعه بخش کشاورزی و صنعت و در نتیجه افزایش درآمد سرانه کشور، تا سال۱۳۵۰ تعداد ۴۷هزار حلقه چاه در کشور حفر شد. این تعداد در دهه۱۳۶۰ به رقم بسیار تکان‌دهنده ۱۶۲هزار حلقه چاه رسید؛ یعنی چیزی در حدود 3.5برابر نسبت به سال۱۳۵۰. رقم فزاینده چاه‌های آب حفر شده در کشور در سال۱۳۷۰ از مرز ۲۲۵هزار حلقه هم عبور می‌کند. نکته جالب اینکه تعداد حلقه‌های چاه آب با وجود شروع خشکسالی سال۱۳۷۸ همچنان در حال افزایش است، تا جایی که تا سال۱۳۸۰ رقم چاه‌های حفر شده از مرز ۴۵۰هزار حلقه هم عبور می‌کند و در سال۱۳۹۰ این میزان باز هم افزایش یافته و به ۷۳۶هزار مورد در این سال می‌رسد. بنا بر پیش‌بینی کارشناسان، این تعداد تا سال۱۴۰۰ به بیش از یک میلیون حلقه رسیده است. جالب توجه اینجاست که این تعداد، شمار چاه‌های مجاز در کشور بوده و تعداد چاه‌های غیرمجاز بسیار بیشتر از چیزی است که در این آمار نشان داده می‌شود.اگر تعداد چاه‌ها را با نقشه کشور به طور منطقی بررسی کنیم، خواهیم یافت کشورمان در ۵دهه به «آبکشی» بزرگ تبدیل‌شده که سطح آن توانایی نگهداشتن آب که نه، حتی تاب این حجم از ساخت‌وساز را هم ندارد و هر لحظه امکان بلعیده شدن بخش‌های زیادی از کشور وجود دارد؛ برنامه نامتوازن بعدی نیز توسعه بیش از حد صنایع آب‌بر و کشت محصولات کشاورزی در مناطق کویری است. متأسفانه به بهانه اشتغال و کارآفرینی و همچنین رسیدن به ‌خودکفایی، صنایعی در کشور جانمایی شد که به روند زوال و بحران آبی کشور به ‌شدت دامن زد؛ به‌عنوان مثال در کشورمان ۲۱۲کارخانه تولید فولاد و ذوب‌آهن با بیشترین میزان مصرف آب وجود دارد که بخش عمده آن در مناطق کویری و کم‌آب کشور مانند اصفهان، یزد، خراسان رضوی، تهران، آذربایجان شرقی، کرمان و ... قرار دارند. رتبه ایران در میان کشورهای تولیدکننده فولاد نیز در جایگاه دهم قرار دارد و بیشترین تولید متعلق به چین با تعداد ۴۰کارخانه و میزان تولید بیش از ۲۷۰میلیون تن در سال است. این امر نشان می‌دهد صنایع فولاد از نظر کارآمدی به روز نبوده و هم‌اکنون یا باید نزدیک به سه چهارم آب ذخیره پشت سدها را ببلعد یا از منابع آب زیرزمینی استفاده ‌کند. چنین وضعیتی را می‌توان در مورد صنایع کاشی‌سازی، سنگبری و... هم درنظر داشت.