ریشه‌کن کردن کرونا با اسپری جدید بینی

آن موسکونا یک ویروس شناس مولکولی در دانشگاه کلمبیا در نیویورک با همکارانش به‌دنبال ترکیباتی بود که می‌تواند ویروس‌ها را در مسیر ورود به بدن متوقف کند. او با تیمی متشکل از دانشمندان دیگر ترکیبی که ممکن است ویروس SARS-CoV-2 را خنثی کند، ساختند. ترکیبی که به سادگی در بینی اسپری می‌شود و به سوزن برای تزریق به بدن نیاز ندارد. این اسپری توسعه یافته توسط تیم موسکونا از مجموعه‌ اسپری‌‌های بینی پیشنهادی برای جلوگیری از عفونت کووید-19 است. به گزارش نیچر، این اسپری‌ها سریع‌الاثر خواهند بود و به‌طور مکرر، شاید یک یا دو بار در روز، در محلی که ویروس برای نخستین بار از آنجا وارد بدن می‌شود مانند مخاط بینی و گلو، استفاده می‌شود. برخلاف واکسن‌ها که سیستم ایمنی گیرنده را برای ایجاد محافظت طولانی‌ مدت آموزش می‌دهند، این اسپری‌‌ها ترکیبات کوتاه‌مدتی هستند که به‌طور مستقیم توانایی ویروس را برای ورود به سلول‌‌ها مسدود می‌کنند. چندین تیم تحقیقاتی نشان داده‌‌اند که چنین اسپری‌هایی در دفع عفونت کووید-19 در حیوانات مؤثر هستند.

مسدود کردن راه ورود ویروس
دونا فاربر، ایمونولوژیست در دانشگاه کلمبیای نیویورک می‌‌گوید اگر این ترکیبات در انسان مؤثر باشند، می‌توانند به خزانه محدودی که محققان در برابر ویروس ایجاد کرده‌اند، افزوده شود. واکسن‌ها از ابتلا به کووید-19 شدید محافظت می‌کنند، اما در پیشگیری از عفونت مهارت کمتری دارند. ضد‌ویروس‌‌های فعلی هم به جای پیشگیری، عفونت را درمان می‌کنند. این اسپری‌‌ها می‌توانند راه دیگری را برای جلوگیری از عفونت در کنار استفاده از ماسک صورت، به‌ویژه در محیط‌های پرخطر مانند بیمارستان‌ها و رستوران‌ها، به مردم ارائه دهند.
موسکونا گفت: باوجود وعده‌هایی که درباره ورود این اسپری‌ها به بازار دارو داده می‌شود، این اسپری‌ها راه درازی در پیش دارند. بودجه و علاقه شرکت‌های داروسازی برای آزمایش‌های انسانی محدود شده است، چرا که آزمایش‌‌ها برای تعیین اثربخشی واکسن‌ها بزرگ و گران هستند. اسپری‌ها باید به وظیفه دشوار پوشش سطوحی که ممکن است ویروس به آن بچسبد دست یابند، زیرا هنگامی که یک ذره ویروسی حتی به چند سلول وارد می‌شود، عفونت در مقیاس کامل می‌تواند به‌سرعت پیشرفت کند.

تکیه بر اسپری‌های ضدویروس
وندی بارکلی، ویروس شناس کالج امپریال لندن، گفت که تلاش برای توسعه درمان‌های پیشگیرانه علیه ویروس‌ها از مدت‌ها قبل از کووید-19 شروع شده است. چنین تحقیقاتی با طیف وسیعی از داروهای خوراکی، ازجمله اوسلتامیویر (تامیفلو) که از عفونت آنفلوآنزا محافظت می‌کند و تنوفوویر-امتریسیتابین که از عفونت HIV جلوگیری می‌کند، نتیجه داده است. اما، بارکلی معتقد است، هیچ اسپری بینی پیشگیرانه‌ای به جز First Defence وجود ندارد، که به‌عنوان یک مانع فیزیکی در برابر ذرات ویروس سرماخوردگی معمولی طراحی شده باشد. اسپری‌‌های پیشگیرانه کار ساده‌تری نسبت به ضد‌ویروس‌‌های معمولی مانند قرص پکسلووید دارند که در روزهای اول عفونت استفاده می‌‌شوند. جلوگیری از آلوده شدن سلول به یک ویروس کار بسیار ساده‌تری نسبت به خنثی کردن اثرات میلیون‌ها ذره ویروسی چند روز پس از عفونت است.

عقیم کردن ویروس
محققان انواع مختلفی از ترکیبات را در اسپری‌‌های بینی برای خنثی کردن عفونت SARS-CoV-2 آزمایش کرده‌اند. در میان آنها مولکول‌های کوچک آنتی بادی مانند به نام نانوبادی‌ها وجود دارند که با قرار گرفتن در گوشه‌ها و شکاف‌های پروتئین‌های ویروسی و زنجیره کوتاه اسیدهای آمینه به نام پپتید و مولکول‌های کوچکی که پروتئین‌ها را تقلید می‌کنند، ویروس را خلع سلاح می‌کنند. برای مثال، پروفیلاکتیک توسعه یافته توسط موسکونا و همکارانش، پپتیدی است که دستگاه ویروس را برای ترکیب شدن با سلول میزبان ناقص می‌کند. این کار از انتقال بار ژنتیک ویروس به سلول جلوگیری می‌کند و در نتیجه عفونت را مسدود می‌کند.
موسکونا و همکارانش برای آزمایش پپتید خود، آن را یک‌بار در روز به‌مدت دو روز در بینی موش‌‌ها تزریق کردند و حیوانات تحت درمان را با یک موش خرمای دیگر که به ویروس SARS-CoV-2 آلوده بود، در یک جا قرار دادند. هیچ‌یک از شش موش خرمایی که پپتید را دریافت کردند به ویروس آلوده نشدند، درحالی‌که هر شش موش خرمایی که دوز دارونما دریافت کردند، آلوده شدند. قبل از آزمایش این پپتید در انسان، موسکونا قصد دارد این نتایج را در مدل حیوانی دیگری مانند موش تکرار کند.
یکی دیگر از ترکیبات اسپری بینی که توسط ریچارد لدوک، فارماکولوژیست مولکولی در دانشگاه شربروک در کانادا و همکارانش ساخته شده است، مولکول کوچکی است که آنزیم میزبان مورد نیاز ذرات ویروسی را برای ترکیب شدن با سلول هدف مهار می‌کند. لدوک و همکارانش دریافتند که موش‌‌هایی که دوزهای اسپری بینی از این ترکیب دریافت کردند، به ویروس کرونا آلوده شدند، اما نسبت به موش‌‌هایی که فقط سالین 2دریافت کردند، ویروس بسیار کمتری در ریه‌‌هایشان وجود داشت. لدوک و همکارانش در تلاش هستند تا اثربخشی پپتید را با پایدارتر و انتخابی‌تر کردن آن قبل از شروع آزمایش روی انسان، افزایش دهند.