کشف یک قلب 380میلیون ساله و راز تکامل بدن انسان

باستان‌شناسان یک قلب 380میلیون ساله را که قدیمی‌ترین قلب کشف شده تاکنون است در کنار کبد، معده و روده فسیل شده جداگانه در یک ماهی فک‌دار باستانی کشف کرده‌اند که می‌تواند فصل‌های جدیدی در مسیر علم برای کشف تکامل بدن انسان بازگشایی کند. به گزارش سایتک دیلی، سرنخ‌های حیاتی تکاملی جدید که این تحقیق ارائه کرده نشان می‌دهد موقعیت اندام‌ها در بدن آرترودایرها شبیه به آناتومی کوسه مدرن است. آرترودایرها دسته‌ای از ماهی‌های زره‌پوش منقرض شده هستند که در دوره دونین از 419.2میلیون سال پیش تا 358.9میلیون سال پیش وجود داشته‌اند.
در این مطالعه که در 15سپتامبر2022 در مجله Science منتشر شد، کیت تریناجستیک از دانشکده علوم مولکولی و زیستی کرتین و موزه استرالیای غربی گفت: با توجه به اینکه بافت‌های نرم گونه‌های باستانی به ندرت حفظ می‌شدند و یافتن یک گونه حفاظت شده سه بعدی حتی نادرتر بود، اما یافتن این قلب باستانی یک کشف قابل توجه بود. پروفسور تریناجستیک گفت: به‌عنوان یک باستان‌شناس که بیش از 20سال است فسیل‌ها را مطالعه می‌کنم، واقعا از یافتن یک قلب سه‌بعدی که به زیبایی حفظ شده در یک ماهی فک‌دار 380میلیون ساله شگفت‌زده شدم. فرگشت اغلب به‌عنوان یک‌سری مراحل کوچک درنظر گرفته می‌شود، اما این فسیل‌های باستانی نشان می‌دهد که جهشی بزرگ‌تری بین مهره‌داران بدون آرواره و فک وجود داشته است. این ماهی‌ها به‌معنای واقعی کلمه، قلب خود را در دهان و زیر آبشش دارند؛ درست مانند کوسه‌های امروزی.
این تحقیق برای نخستین بار مدل سه‌بعدی یک قلب پیچیده به شکل s را در گونه ماهی‌های آرواره‌دار منقرض شده ارائه می‌دهد که از 2بخش تشکیل شده است که بخش کوچک‌تر در بالای آن قرار دارد. پروفسور تریناجستیک گفت که این ویژگی‌ها در چنین مهره‌داران اولیه، پیشرفته بود. این یک پنجره منحصر به فرد به نحوه تغییر ناحیه سروگردن برای تطبیق با فک‌ها که مرحله مهمی در تکامل بدن انسان است، ارائه می‌دهد. تریناجستیک در تأیید این نکته گفت: برای نخستین‌بار، ما می‌توانیم همه اعضای یک ماهی فک‌‌دار بدوی را با هم ببینیم و به‌ویژه از اینکه فهمیدیم آنها تفاوت چندانی با انسان ندارند، شگفت‌زده شدیم. با این حال، یک تفاوت مهم وجود داشت، کبد این نوع ماهی منقرض شده بزرگ بود و به آن اجازه می‌داد که شناور بماند؛ درست مانند کوسه‌های امروزی. محققان نمونه‌های فسیل را در گوگو فورمیشن، واقع در منطقه کیمبرلی در غرب استرالیا را که در اصل یک صخره بزرگ بود، جمع‌آوری کردند. سپس آنها از پرتوهای نوترونی و اشعه ایکس سنکروترون برای اسکن نمونه‌ها استفاده کردند. برای انجام این کار، آنها از دانشمندان سازمان علوم و فناوری هسته‌ای استرالیا در سیدنی و تأسیسات تابش سنکروترون اروپا در فرانسه کمک گرفتند. علاوه بر یافته‌های قبلی درباره ماهیچه‌ها و جنین‌ها، این کشف جدید از اندام‌های معدنی، آنها را به کامل‌ترین در بین تمام مهره‌داران آرواره‌دار تبدیل می‌کند و فصل جدیدی در سیر تکاملی به مهره‌داران آرواره‌‌دار زنده که شامل پستانداران و انسان‌‌ها می‌شود، می‌سازد. پروفسور جان لانگ از دانشگاه فلیندرز و یکی از نویسندگان این مقاله گفت: کشف‌ جدید اندام‌‌های نرم در این ماهی‌‌های باستانی واقعا رؤیای باستان‌شناسان است، زیرا بدون شک، این فسیل‌ها بهترین فسیل‌‌هایی هستند که در این عصر در جهان حفظ شده‌اند. آنها ارزش فسیل‌های گوگو را برای درک گام‌های بزرگ در تکامل انسان نشان می‌دهند.