هنرمند ناآشکار

رنه ماگریت برخلاف سالوادور دالی، در میان هنرمندان سورئالیست «مرد ناآشکار» نامیده می‌شود و در میان مردم هم به اندازه دالی شناخته‌شده نیست. اما نقاشی‌های ماگریت جزو مشهورترین و اسرارآمیزترین شاهکارهای قرن بیستم هستند. کفش‌هایی که تبدیل به پا می‌شوند، پیپی که زیرش نوشته شده «این یک پیپ نیست»، آسمانی که در آن ابرها به نان‌های فرانسوی تبدیل شده‌اند، آدم‌هایی که صورت‌های پوشیده دارند، لوکوموتیوی که از یک شومینه بیرون می‌آید... اینها همه‌شان واقعیت‌های غریب کارهای ماگریت را نشان می‌دهند و بیننده‌شان را شگفت‌زده می‌کنند. معماهای تصویری ماگریت همان قدر کنجکاوی برانگیزند که سال‌ها پیش بودند. این نقاش سورئالیست در نوامبر 1898در بلژیک متولد شد و حرفه‌اش را به‌عنوان یک هنرمند تجاری در یک کارخانه کاغذ دیواری شروع کرد. وقتی در سال 1927نخستین نمایشگاه آثارش را -که شامل نخستین کارهای سورئالش هم می‌شد- برگزار کرد، هیچ‌یک از منتقدان معترض به کارهای رنه، فکرش را هم نمی‌کردند که این جوان روزی هنرمند صاحب‌سبکی می‌شود. سبک ماگریت بیشتر یک سبک نمایشی از سورئالیسم را نشان می‌دهد که معمولا تعدادی عناصر فانتزی هم در آن پیدا می‌شود. آثارش نمایانگر مجاورت موضوعات و اشیاء روزمره با مفاهیم غیرمعمول هستند که معنای جدیدی به چیزهای آشنا می‌دهند. در آثار ماگریت می‌شود روی غریب چیزهای آشنا را کشف کرد. خود ماگریت آثارش را اینطور توصیف می‌کند: «نقاشی‌های من تصاویر ساده‌ای هستند که چیزی را پنهان نمی‌کنند، اما رازی در خودشان دارند. در واقع کسی که آنها را می‌بیند، این سؤال ساده را از خودش می‌پرسد که «این چه معنایی دارد؟» درحالی‌که هیچ معنایی ندارد؛ چون راز اصلا قرار نیست معنا شود. راز، ناشناختنی است.»  در 15 آگوست 1967که رنه ماگریت در اثر ابتلا به سرطان درگذشت، آثارش بین مردم بیشتر از آنکه پر رمز و راز به‌نظر برسند، ادراک نشدنی بودند.